Surtees TS9
De Surtees TS9 was een Formule 1-raceauto die werd gebouwd en gebruikt door de Surtees Racing Organisation in 1971, 1972 en sporadisch in 1973, toen de opvolger Surtees TS14 meer werd ingezet. Een verbeterde versie van de Surtees TS9 werd vanaf 1972 ingezet als Surtees TS9B.
| Surtees TS9(B) | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Surtees TS9 van John Surtees
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Categorie | Formule 1 | |||
| Constructeur | Team Surtees | |||
| Ontwerper(s) | John Surtees en Peter Connew | |||
| Voorganger | Surtees TS7 | |||
| Opvolger | Surtees TS14 | |||
| Technische specificaties | ||||
| Chassis | Aluminium monocoque | |||
| Ophanging (voor) | Double wishbone onafhankelijke wielophanging | |||
| Ophanging (achter) | Double wishbone onafhankelijke wielophanging | |||
| Motor | Ford-Cosworth DFV 3.0 V8 | |||
| Transmissie | Hewland F.G.400 vijfversnellingsbak | |||
| Brandstof | Benzine (BP, Duckhams, FINA, Shell) | |||
| Banden | Firestone en Goodyear | |||
| Competitie | ||||
| Debuut | Kyalami 1971 | |||
| ||||
Voorgeschiedenis
bewerkenOud-wereldkampioen John Surtees had zijn eigen team (de Surtees Racing Organisation) al opgezet in 1966, maar vanaf 1969 bouwde hij ook eigen auto's, eerst de Formule 5000-Surtees TS5. In 1970 leidde hij van die auto de Formule 1-Surtees TS7 af. In 1971 volgden twee nieuwe auto's: de Surtees TS8 met een grotere wielbasis dan de TS7 en bestemd voor de Formule 5000, en de Surtees TS9 met zowel een grotere wielbasis als een grotere spoorbreedte voor de Formule 1.
1971: Surtees TS9
bewerken
Net als zijn voorganger had de Surtees TS9 een aluminium monocoque-chassis. Hij was ontworpen door John Surtees samen met Peter Connew. De motor was de veelgebruikte Ford Cosworth DFV-3 liter-V8 met Hewland-versnellingsbak. In het seizoen 1971 werden er twee TS9's ingezet in de Formule 1, die van John Surtees met sponsoring van theeproducent Brooke Bond en die van Rolf Stommelen met sponsoring van het blad Auto und Motor Sport. Beide coureurs scoorden een vijfde en een zesde plaats. Het beste resultaat was echter voor Mike Hailwood, die met een Surtees TS9 vierde werd in de Italiaanse Grand Prix. Gijs van Lennep, die met een Surtees TS7 achtste was geworden in de Nederlandse Grand Prix reisde af naar de Verenigde Staten, maar moest daar zijn TS9 afstaan aan Sam Posey. Het team sloot het seizoen met acht punten af als achtste in het constructeurskampioenschap. Hailwood, Surtees en Stommelen eindigden als 18e, 19e en 20e in het individuele kampioenschap.
1972: Surtees TS9B
bewerken.jpg)
Peter Connew kreeg in het seizoen 1972 onenigheid met John Surtees en vertrok, maar toen hadden ze wel al de herziene versie van de TS9 ontworpen, de Surtees TS9B. Er waren aerodynamische veranderingen aangebracht, met name aan de voor- en achtervleugel. Hoewel John Surtees nog wel enkele F1-races reed, waren dat niet de WK-races. Een uitzondering was de Italiaanse Grand Prix, waar hij met de nieuwe Surtees TS14 aan de start kwam. Mike Hailwood, Tim Schenken en Andrea de Adamich waren nu vaste rijders. Zij reden een vrijwel volledig seizoen met als beste resultaat de tweede plaats voor Hailwood in Italië. De Adamich en Schenken scoorden beiden slechts één keer punten. Surtees eindigde met 18 punten als 5e in het constructeurskampioenschap. In het individuele kampioenschap werd Hailwood 8e, de Adamich 17e en Schenken 19e. De Rhodesiër John Love (Team Gunston) gebruikte een Surtees TS9 in de Zuid-Afrikaanse Grand Prix, waar hij ondanks een ongeval waarbij hij een lekke band opliep 16e werd. Champar Inc. zette een TS9B in waarmee de Amerikaan Sam Posey in de Amerikaanse Grand Prix 12e werd.
1973: Surtees TS9B
bewerkenIn het seizoen 1973 gebruikte het Team Surtees al de nieuwe TS14, maar enkele malen werd de TS9B nog ingezet. Andrea de Adamich werd er 8e mee in de Grand Prix van Brazilië, maar stapte daarna over naar Brabham. In dezelfde race werd de Braziliaan Luiz Bueno 12e (en laatste) met een TS9B, maar het bleef bij deze ene race in het wereldkampioenschap.
Resultaten wereldkampioenschap Formule 1
bewerken(Races in cursief geven de snelste ronde aan)
.svg){kind=small}
Resultaten niet-kampioenschapsraces Formule 1
bewerken| Jaar | Team | Motor | Banden | Coureur | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1971 | Brooke Bond Oxo Team Surtees | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | .svg){kind=small} John Surtees
|
ARG - |
ROC 3e |
QUE - |
SPR DNF[3] |
INT 12e |
RIN 3e |
IGC 1e |
VIC 6e |
| Auto und Motor Sport Team Surtees |  Rolf Stommelen
|
ARG - |
ROC - |
QUE - |
SPR - |
INT - |
RIN 7e |
IGC - |
VIC - | |||
| Team Surtees | Mike Hailwood
|
ARG - |
ROC - |
QUE - |
SPR - |
INT - |
RIN - |
IGC - |
VIC DNF[13] | |||
| 1972 | Brooke Bond Oxo Team Surtees | ROC 2e |
BRA - |
INT DNF[7] |
IGC - |
REP - |
VIC 9e |
|||||
 Tim Schenken
|
ROC 5e |
|||||||||||
| Team Surtees | IGC 3e |
|||||||||||
 Andrea de Adamich
|
ROC - |
BRA DNQ |
INT - |
IGC - |
REP 2e |
VIC 3e |
||||||
 Reine Wisell
|
ROC - |
BRA DNQ |
INT - |
IGC - |
REP - |
VIC - |
||||||
| John Surtees
|
ROC - |
BRA - |
INT 3e |
IGC - |
REP - |
VIC - |
||||||
 Carlos Pace
|
ROC - |
BRA - |
INT - |
IGC - |
REP - |
VIC 2e |
||||||
| 1973 | Team Hesketh | James Hunt
|
ROC 3e |
INT - |
||||||||
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Surtees TS9 op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Voetnoten
- ↑ World Constructors Championship
- ↑ a b c Versnellingsbak
- ↑ a b c d e Motor
- ↑ Brandstofdruk
- ↑ Aangeduwd door baancommissarissen
- ↑ Ongeval bij de start
- ↑ a b c Oververhitting
- ↑ Wielophanging
- ↑ Auto afgestaan aan Sam Posey
- ↑ Zuiger
- ↑ a b c tekst
- ↑ Elektrisch
- ↑ a b c d e f Ongeval
- ↑ Brandstofsysteem
- ↑ Niet geklassificeerd wegens te grote achterstand (10 ronden)
- ↑ Remmen
- ↑ Het Team Surtees scoorde 7 punten in het contructeurskampioenschap en eindigde als 7e, maar dat gebeurde met de nieuwe Surtees TS14A