Kleine zwartkop
De kleine zwartkop (Curruca melanocephala synoniem: Sylvia melanocephala) is een vogel uit de familie van de zangers van de Oude Wereld (Sylviidae).
| Kleine zwartkop IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Curruca melanocephala (Gmelin, 1789) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Kleine zwartkop op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Kenmerken
bewerkenDe kleine zwartkop is een 13-14 centimeter grote grasmus waarvan het mannetje een grijze rug en onderdelen, een zwarte kop, witte keel en een rode oogring heeft. Het vrouwtje heeft een bruingrijze rug en onderdelen en een grijze kop, tevens een rode oogring. Juveniele vogels lijken op het vrouwtje. De zang is als die van de grasmus, maar langer en voller, gezongen door het mannetje zittend of in baltsvlucht.
Broeden
bewerken
Het nest bestaat uit takjes, droge stengels, gras en wortels en het ligt in de struiken op enige afstand boven de grond. De 3-5 geelwitte eieren, sterk roestbruin gevlekt, worden van april tot juni gelegd en in 13-14 dagen uitgebroed. Beide geslachten broeden. De jongen, die na 11-12 dagen uitvliegen, worden ook door beide ouders verzorgd. Nadat ze het nest hebben verlaten, worden ze nog enige tijd gevoerd. Kleine zwartkoppen broeden tweemaal per jaar.
Eten
bewerkenIn het broedseizoen eten kleine zwartkoppen insecten en spinnen, in het najaar ook bessen en andere vruchten.
Verspreiding en leefgebied
bewerkenHij komt voor in het Middellandse Zeegebied, Noord-Afrika en een deel van Azië in olijfgaarden, pijnboom- en steeneikenbossen, wijngaarden en verwilderde tuinen. Het is een dwaalgast in Nederland.
De soort telt 6 ondersoorten:
- C. m. melanocephala: van zuidelijk Europa tot westelijk Turkije, noordwestelijk Afrika.
- C. m. leucogastra: de Canarische Eilanden.
- C. m. valverdei: zuidelijk Marokko en de westelijke Sahara.
- C. m. pasiphae: Kreta, Karpathos en Rodos.
- C. m. momus: van noordoostelijk Egypte tot uiterst het zuidelijke deel van Centraal-Turkije.
- C. m. norrisae: El-Fajoem in het noordelijke deel van Centraal-Egypte.