De TT van Assen 1987 was de zevende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1987.

Vlag van Nederland TT Assen 1987
TT-Circuit Assen
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 25- en 27 juni 1987
Organisator FIM/KNMV
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Derde Vlag van Spanje Sito Pons
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Bruno Casanova
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Italië Bruno Casanova
Derde Vlag van Italië Paolo Casoli
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Zijspan
Poleposition Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Formule 1
Poleposition Vlag van Zweden Anders Andersson
Eerste Vlag van Italië Virginio Ferrari
Tweede Vlag van Italië Davide Tardozzi
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall

Algemeen

bewerken

De TT van Assen werd verreden in het kader van de "Speedweek Assen", die al begon op 23 juni met wedstrijden om het Europees kampioenschap wegrace. De WK-races werden verreden op 25 juni (Formule I) en op 27 juni (80-, 125-, 250- en 500 cc en de zijspanklasse). De WK-races begonnen op zaterdag op een droge baan, maar de 500cc-klasse werd ontsierd door het wisselvallige weer, waardoor er drie keer gestart werd en het programma ongeveer twee uur uitliep. Daardoor begon de zijspanrace pas om 18.15 uur.

500cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

In de training was WK-leider Wayne Gardner bijna 2 seconden sneller dan de concurrentie, die verrassend genoeg aangevoerd werd door Kevin Magee, die een uit onderdelen opgebouwde Yamaha YZR 500 had gekregen en pas zijn tweede Grand Prix reed. Beide nieuwe Cagiva's kwalificeerden zich bij de eerste tien.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"12'33
2.   Kevin Magee Yamaha 2"14'01
3.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 2"14'07
4.   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 2"14'27
5.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 2"14'31
6.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"14'60
7.   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"14'64
8.   Raymond Roche Bastos-Cagiva 2"14'74
9.   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 2"14'74
10.   Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 2"15'16

De race

bewerken

De 500cc-race verliep zeer rommelig door het wisselvallige weer. Er werd op slicks gestart, maar al in de eerste ronde begon het te motregenen en na anderhalve ronde werd de race afgevlagd. Toen waren Randy Mamola, Raymond Roche en Koos van Leyen al gevallen, maar Mamola en Roche stonden op tijd klaar voor de herstart. Het was inmiddels weer droog geworden zodat opnieuw op slicks werd gestart. Er vormde zich een kopgroep met Eddie Lawson, Ron Haslam en Wayne Gardner, die wegliep van Rob McElnea, Tadahiko Taira, Kevin Magee en Christian Sarron. Het begon echter weer te regenen en toen de wedstrijdleiding de race niet afvlagde besloten de drie leiders dat zelf te doen. In de zesde ronde reden ze demonstratief de pit in. Er werd besloten nog een keer te starten voor een race van vijftien ronden. De tijden van de eerste vijf ronden zouden bij deze "manche" worden opgeteld. De tijden van de eerste manche bepaalden ook de nieuwe startopstelling. De bandenkeus was nu eenvoudig, want het regende nog steeds en dus werd er gestart op regenbanden. In de regen was Mamola absoluut de snelste. Binnen enkele ronden maakte hij zijn eerder opgelopen achterstand goed, Lawson reed op de tweede plaats en Gardner was derde. Mamola verloor echter tijd door een remfout, waardoor Lawson weer aansloot. Daarmee was de beslissing gevallen, want Lawson zou totaalwinnaar worden, ondanks het feit dat Mamola de finish als eerste bereikte en ook Gardner was in totaal sneller dan Mamola. Erkende regenrijders presteerden ook goed: Didier de Radiguès werd zesde, Roger Burnett zevende en Kenny Irons achtste.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 50"12'91 3 15
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 50"19'58 1 12
3   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 50"25'90 7 10
4   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 50"29'34 5 8
5   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 50"51'22 4 6
6   Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 50"56'25 10 5
7   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 50"58'14 13 4
8   Kenny Irons Heron-Suzuki 51"16'00 17 3
9   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 51"54'33 12 2
10   Kevin Magee Yamaha 52"13'02 2 1
11   Ray Swann Honda 52"36'17 27
12   Simon Buckmaster Duckhams-Honda 53"07'93 31
13   Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda 53"16'52 20
14   Shungi Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 53"32'28 15
15   Fabio Barchitta Honda 53"34'79 36
16   Gerold Fisher Honda 53"37'12 37
17   Steve Manley[1] Suzuki 54"28'75 29
18   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha +1 ronde 9
19   Silvo Habat[1] Honda +1 ronde 33
20   Hervé Guilleux Fior-SNCF-Honda +2 ronden 23
21   Bruno Kneubühler Honda +2 ronden 30
22   Daniel Amatriaín[1] Honda +2 ronden 32

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Manfred Fischer[1] Honda 19
  Alan Jeffrey[1] Suzuki 21
  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda Opgave 11
  Henk van der Mark[1] Honda Val 26
  Wolfgang von Muralt Suzuki Val 16
  Mark Phillips[1] Suzuki[2] 24
  Rob Punt[1] Suzuki Opgave 34
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Opgave 6
  Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha Val 14
  Karl Truchsess[1] Honda Val 25
  Alessandro Valesi Iberna-Honda 22
  Raymond Roche Bastos-Cagiva Val 8
  Koos van Leyen[1] Suzuki Krom frame[3] 28

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Grid
  Marco Papa[1] Honda 18
  Fabio Biliotti Honda 25

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Gustav Reiner[4] Hein Gericke-Honda
  Larry Moreno Vacondio Suzuki
  Maarten Duyzers[1] HDJ-Honda
  Andreas Leuthe[1] Honda
  Hennie Boerman[1] Honda
  Josef Doppler[1] Honda

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Kevin Schwantz Suzuki Verplichtingen elders[5]
  Freddie Spencer HRC-Honda Blessure[6]
  Mike Baldwin Roberts-Lucky Strike-Yamaha Blessure[7]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 85
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 66
3   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 64
4   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 54
5   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 28
  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha
7   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 25
8   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 23
9   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 15
  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Na de overwinning in de GP van Joegoslavië leek Carlos Lavado zijn goede vorm voort te zetten in de TT van Assen, want hij zette de snelste trainingstijd. Bovendien raakte hij een belangrijke concurrent kwijt toen Loris Reggiani de gevallen Rudi Gächter niet kon ontwijken en daarbij twee middenvoetsbeentjes brak. Opvallend was de zesde startplaats van Stéphane Mertens met de Armstrong-Honda.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 2"18'65
2.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 2"19'08
3.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 2"19'09
4.   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 2"19'23
5.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 2"19'48
6.   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 2"19'60
7.   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 2"19'71
8.   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 2"19'91
9.   Juan Garriga Ducados-Yamaha 2"19'97
10.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"20'24

De race

bewerken

Snelste trainer Carlos Lavado had een redelijke start, maar was later weg dan Jacques Cornu, Reinhold Roth, Sito Pons en Carlos Cardús. Toni Mang had een ronduit slechte start, maar hij kwam gestaag naar voren, in tegenstelling tot Lavado, die even doorstootte naar de vijfde plaats maar daarna posities begon in te leveren. Reinhold Roth nam al snel de leiding over, maar hij stond onder druk van Sito Pons. Lavado werd eerst ingerekend door de oprukkende Toni Mang, die doorstootte naar de kopgroep en daar achtereenvolgens Cornu, Cardús, Pons en Roth inhaalde. Lavado werd opgeslokt door een achtervolgende groep van zes man, maar verloor ook daarmee de aansluiting toen hij het gras in reed, gehinderd door de vallende Stéphane Mertens. Mertens kon weer starten en werd uiteindelijk dertiende.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 41"47'20 2 15
2   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 41"53'65 5 12
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 42"00'34 4 10
4   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 42"14'34 7 8
5   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 42"21'24 8 6
6   Ivàn Palazzese Yamaha 42"21'56 18 5
7   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 42"21'89 3 4
8   Juan Garriga Ducados-Yamaha 42"22'16 9 3
9   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 42"26'59 11 2
10   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 42"33'19 1 1
11   Manfred Herweh Levior-Honda 42"37'17 12
12   Guy Bertin Honda 42"40'07 16
13   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 42"45'25 6
14   Donnie McLeod EMC-Rotax 42"45'47 15
15   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 42"46'19 10
16   Hans Lindner Honda 42"51'36 23
17   Javier Cardelús[8] JJ Cobas 42"53'92 14
18   Jochen Schmid[8] Yamaha 42"54'13 17
19   Harald Eckl Honda 42"54'49 27
20   Alberto Puig[8] JJ Cobas 42"54'74 26
21   Jean-Michel Mattioli Yamaha 42"55'27 19
22   Cees Doorakkers[8] Grundig-Honda 42"56'06 24
23   Urz Luzi Honda 42"56'31 29
24   Patrick van den Goorbergh[8] Grundig-Honda 42"59'91 25
25   Jean Foray Chevallier 43"12'25 22
26   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 43"19'47 21
27   Gary Cowan[8] Honda 43"32'47 31
28   René Delaby Yamaha 43"36'43 33
29   Massimo Matteoni Honda 43"36'70 28
30   Andreas Preining[8] Rotax 44"11'50 36

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda Val 13
  Stefano Caracchi Honda 20
  Nedy Crotta[8] Rotax 34
  Siegfried Minich Honda 35
  Kevin Mitchell Yamaha 32

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax[9]
  Maurizio Vitali[10] FMI-Garelli
  Nigel Bosworth[8] Yamaha
  Gerard van der Wal[8] Rotax
  Josef Hutter[8] Honda
  André Stamsnijder[8] Honda
  Jean-François Baldé Defi-Rotax
  Mar Schouten[8] Honda
  Jean-Louis Guignabodet Honda
  Rüdi Gächter[8] Yamaha
  Albert Jacqmin Honda

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Rob Orme[8] Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 67
  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 45
4   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 42
5   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 34
6   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 30
7   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 27
8   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 26
9   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 24
10   Juan Garriga Ducados-Yamaha 23

125cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Al in de trainingen waren de Garelli-rijders Bruno Casanova en Fausto Gresini bijna een seconde sneller dan MBA-rijder Paolo Casoli. August Auinger deed het goed met de vierde startpositie, gegeven het feit dat hij zich nogal ziek voelde. Hij hoopte voor de race op zaterdag op een pilletje van dr. Costa.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Bruno Casanova FMI-Garelli 2"25'34
2.   Fausto Gresini FMI-Garelli 2"25'82
3.   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 2"26'67
4.   August Auinger Bartol-MBA 2"26'94
5.   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 2"27'26
6.   Mike Leitner MBA 2"27'80
7.   Pier Paolo Bianchi MBA 2"28'15
8.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 2"29'19
9.   Thierry Feuz LCR-MBA 2"29'56
10.   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 2"29'79

De race

bewerken

De 125cc-race in Assen leek uitermate saai, want Fausto Gresini en Bruno Casanova reden meteen weg van Paolo Casoli en August Auinger. Ze wisselden enkele malen van positie, wat leek op het "spelletje" dat Ángel Nieto weleens met zijn teamgenoten speelde om de wedstrijd spannend te laten lijken. Stalorders zouden immers bepalen wie er zou moeten winnen, in dit geval Gresini, die al vier wedstrijden gewonnen had. Toch bleek het achteraf niet zo te zijn, want Casanova verklaarde na de race dat hij wel degelijk had geprobeerd te winnen. Die bewering werd gestaafd door het feit dat Gresini tegen het einde van de race tot twee keer toe het ronderecord verbeterde om Casanova voor te blijven. De beide Garelli's finishten ruim een halve minuut voor Casoli, die net als Auinger (vierde) een eenzame race gereden had.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 39"00'97 2 15
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 39"01'26 1 12
3   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 39"34'67 3 10
4   August Auinger Bartol-MBA 39"42'86 4 8
5   Pier Paolo Bianchi MBA 39"57'15 7 6
6   Mike Leitner MBA 40"02'56 6 5
7   Corrado Catalano[11] MBA 40"12'67 14 4
8   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 40"17'01 10 3
9   Jean-Claude Selini[11] MBA 40"19'25 12 2
10   Thierry Feuz LCR-MBA 40"20'32 9 1
11   Johnny Wickström MBA 40"26'79 11
12   Adi Stadler[11] MBA 40"27'09 16
13   Olivier Liégeois Assmex-MBA 40"34'05 19
14   Ezio Gianola Honda 40"46'65 21
15   Norbert Peschke[11] Seel 40"47'34 26
16   Håkan Olsson Starol 40"47'59 29
17   Claudio Macciotta MBA 41"01'47 20
18   Peter Sommer[11] MBA 41"10'92 18
19   Manuel Hernández Benetti 41"19'98 17
20   Esa Kytölä[11] MBA 41"20'40 22
21   Robin Appleyard MBA 41"44'39 36
22   Fernando Gonzales[11] JJ Cobas +1 ronde 31
23   Peter Balaz[11] MBA +1 ronde 34

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA Val[12] 5
  Gastone Grassetti MBA 24
  Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA Val 13
  Christian Le Badezet[11] MBA 28
  Paul Bordes MBA 30
  Jan Eggens[11] LCR-EGA Opgave[13] 35
  Heinz Litz[11] MBA 33
  Willy Pérez MBA Val 15
  Robin Milton MBA Val[14] 32
  Anton Straver[11] MBA Val[15] 27
  Ivan Troisi MBA 23
  Alfred Waibel Special 25

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Lucio Pietroniro Johnson-MBA Motor[16] 8

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Thomas Møller-Pedersen[11] MBA
  Hubert Abold Honda
  Dirk Hafeneger MBA
  Hans Spaan MBA
  Allan Scott EMC-Rotax
  Karl Dauer MBA
  Wilco Zeelenberg Casal
  Helmut Hovenga MBA
  Boy van Erp[11][17] MBA
  Alain Kempener[11] MBA
  Michael McCarrity MBA

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ton Spek MBA Blessure[18]

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 75
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 54
3   August Auinger Bartol-MBA 42
4   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 32
5   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 30
6   Pier Paolo Bianchi MBA 26
7   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 18
8   Thierry Feuz LCR-MBA 11
9   Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA 7
10   Mike Leitner MBA 6
  Adi Stadler MBA
  Corrado Catalano MBA

80cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Enkele rijders zetten opvallend snelle tijden in de trainingen. Stefan Dörflinger verbeterde zichzelf in één ronde met 4½ seconde, wat deed vermoeden dat er een fout bij de tijdwaarneming was gemaakt. Logischer was de verbetering van 8 seconden van Àlex Crivillé, die in de training voor de race om het Europees kampioenschap 2"44'32 reed en nu 2"36'16 neerzette. Hij had echter in de EK-race veel circuitkennis opgebouwd. Jorge Martínez pakte de tweede startplaats, voor Ian McConnachie. Hans Spaan kwalificeerde zich slechts als 13e, na veel technische problemen in de trainingen. Dat bleek te wijten te zijn geweest aan een verkeerd brandstofmengsel.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 2"32'83
2.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"34'28
3.   Ian McConnachie LCR-Krauser 2"34'67
4.   Gerhard Waibel LCR-Krauser 2"35'60
5.   Àlex Crivillé Marlboro-Derbi 2"36'16
6.   Hubert Abold Krauser 2"37'55
7.   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 2"37'64
8.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"37'72
9.   Julián Miralles Marlboro-Derbi 2"37'88
10.   Jörg Seel Seel 2"38'17

De race

bewerken

In de race sloegen Jorge Martínez en Gerhard Waibel al snel een gaatje met de achtervolgende groep die bestond uit Manuel Herreros, Stefan Dörflinger, Ian McConnachie, Alex Barros, Luis Miguel Reyes en Jörg Seel. Martínez was echter sneller dan Waibel en liep alleen weg. Waibel viel en gaf in de pit op. Toen ook McConnachie langzamer werd door een te slappe voorvork, kwam Spaan achter Dörflinger en Herreros als vierde door. Uiteindelijk werd Dörflinger in de laatste ronde ingehaald door Herreros, terwijl Spaan ten val kwam.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 31"02'52 2 15
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 31"24'93 8 12
3   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 31"25'99 1 10
4   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 31"39'72 7 8
5   Julián Miralles[19] Marlboro-Derbi 31"42'37 9 6
6   Karoly Juhasz[19] Krauser 31"44'09 27 5
7   Hubert Abold Krauser 31"48'34 6 4
8   Ian McConnachie LCR-Krauser 32"10'82 3 3
9   Peter Öttl[19] Krauser 32"12'96 18 2
10   Günter Schirnhofer[19] Krauser 32"28'24 26 1
11   Reiner Scheidhauer[19] Seel 32"36'16 17
12   Heinz Paschen[19] Casal 32"36'75 23
13   Stefan Prein[19] Casal 32"37'15 25
14   René Dünki[19] Krauser 32"39'30 19
15   Reiner Koster[19] Kroko 32"39'73 22
16   Bert Smit[11][19] Minarelli[20] 32"42'77 16
17   Janez Pintar[11][19] Eberhardt 32"43'72 30
18   Wilco Zeelenberg Casal 32"52'61 33
19   Ralf Waldmann[19] ERK 32"55'50 14
20   Jos van Dongen[19] Krauser 32"55'74 35
21   Rainer Kunz Kroko 33"11'98 12
22   Alex Barros Arbizu-Casal 33"15'36 11
23   Theo Timmer JVC-HuVo-Casal 33"11'98 29
24   Alojz Pavlič[19] Seel +1 ronde 31

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Richard Bay Ziegler 24
  Kees Besseling[19] Special 32
  Juan Ramón Bolart Krauser 15
  Àlex Crivillé[19] Marlboro-Derbi 5
  Gerhard Waibel Krauser Opgave[21] 4
  Josef Fischer LCR-Krauser 20
  Raimo Lipponen[19] Krauser 21
  Paolo Priori Krauser 28
  Hans Spaan JVC-HuVo-Casal Val 13
  Lionel Robert[19] SPR 36
  Jörg Seel[19] Seel Val[22] 10
  Mario Stocco[19] Faccioli 34

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Jacques Bernard[19] HuVo-Casal
  Serge Julin Casal
  Thomas Engl[19] GPE
  Stuart Edwards Casal
  Chris Baert[19] Seel
  Hans Koopman[19] Ziegler
  Adri Nijenhuis[19] Casal
  Paul Bordes RB
  Dennis Batchelor[19] Krauser
  Otto Machinek H&M
  Herri Torrontegui JJ Cobas
  Mika-Sakari Komu[19] Eberhardt

Top tien tussenstand 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 87
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 51
3   Gerhard Waibel LCR-Krauser 44
4   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 42
5   Ian McConnachie LCR-Krauser 31
6   Hubert Abold Krauser 22
7   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 18
8   Julián Miralles Marlboro-Derbi 16
9   Jörg Seel Seel 15
10   Àlex Crivillé Marlboro-Derbi 12

Zijspanklasse

bewerken

De training

bewerken

In de training was de combinatie Rolf Biland/Kurt Waltisperg bijna een seconde sneller dan Egbert Streuer en Bernard Schnieders, maar hij bleek dat hebben gedaan met erg zachte banden, die het geen race konden volhouden. Streuer gebruikte zijn nieuwe motorblok met membraaninlaten en Mikuni-carburateurs. Teamgenoot Theo van Kempen had inmiddels hetzelfde blok, maar uitgerust met Dell'Orto-carburateurs en hij kwalificeerde zich in zijn thuisrace slechts als zestiende.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 2"18'11
2.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"19'04
3.   Steve Webster   Tony Hewitt Fowler-LCR-Krauser 2"19'45
4.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 2"20'03
5.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"20'52
6.   Alfred Zurbrügg   Simon Birchall LCR-Yamaha 2"21'87
7.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 2"22'04
8.   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 2"22'91
9.   Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 2"22'97
10.   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Krauser 2"22'97

De race

bewerken

Bij de start op de natte baan waren Egbert Streuer/Bernard Schnieders, Steve Webster/Tony Hewitt en Rolf Steinhausen/Bruno Hiller goed weg, maar de combinatie Alain Michel/Jean-Marc Fresc bleef aanvankelijk gewoon staan en kwam op de twaalfde plaats terecht. Egbert Streuer wilde per se voor het eerst zijn thuis-Grand Prix winnen. Hij liep enorm snel weg van Steve Webster, die het zich ook wel kon veroorloven om tweede te worden, want hij had al twaalf punten voorsprong op Streuer en Alain Michel was nergens te bekennen. Bovendien wist men al dat de Grand Prix-wegrace van België zou vervallen, waardoor er na Assen nog maar vier wedstrijden over waren. Streuer nam aldus een grote voorsprong en finishte 24 seconden eerder dan Webster/Hewitt. Michel/Fresc reden een goede inhaalrace en werden uiteindelijk nog derde, terwijl de sterk gestarte Steinhausen/Hiller ook nog Rolf Biland/Kurt Waltisperg voor moesten laten gaan.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 41"13'86 2 15
2   Steve Webster   Tony Hewitt Fowler-LCR-Krauser 41"37'61 3 12
3   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 41"45'79 5 10
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 41"54'32 1 8
5   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 42"13'41 7 6
6   Alfred Zurbrügg   Simon Birchall LCR-Yamaha 42"23'34 6 5
7   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 42"32'21 13 4
8   Bernd Scherer   Wolfgang Gess BRS-Yamaha 42"51'23 14 3
9   Barry Brindley   Graham Rose Windle-Yamaha 43"05'65 12 2
10   Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 42"21'15 16 1
11   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 8
12   Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser 18
13   Fritz Stölzle[23]   Hubert Stölzle[23] LCR-Yamaha +1 ronde 17
14   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Krauser +1 ronde 10
15   Gary Thomas   Geoff White LCR-Yamaha +1 ronde 20

Niet gefinished

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Grid Oorzaak
  Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 4 Koppeling
  Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 9
  Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 11
  Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 15
  Graham Gleeson   Iain Colquhoun LCR-Yamaha 19

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Krauser 50
2   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 42
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 39
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 23
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg
  Andreas Räcke
  Simon Birchall
LCR-Yamaha 19
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 16
7   Masato Kumano   Andreas Räcke en
  Markus Fährni
LCR-Yamaha 10
  Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha
9   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 8
  Derek Jones   Simon Birchall en
  Brian Ayres
LCR-Yamaha

Formule I

bewerken

De training

bewerken

In de training was Anders Andersson, die in de TT van Man een toptienklassering teloor had zien gaan toen zijn Suzuki GSX-R 750 op drie cilinders ging lopen, de snelste. Opvallende tweede was Mark Phillips, een vreemde eend in de bijt met zijn tweetakt-Suzuki RG 500. Henk de Vries werd met zijn grote circuitkennis derde, nog voor de favorieten Virginio Ferrari, Davide Tardozzi en Joey Dunlop.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Anders Andersson Suzuki 2"20'11
2.   Mark Phillips Suzuki 500[2] 2"20'22
3.   Henk de Vries JVR-Bakker-Yamaha 2"20'38
4.   Virginio Ferrari Bimota-Yamaha 2"20'48
5.   Davide Tardozzi Bimota-Yamaha 2"20'49
6.   Jari Suhonen Yamaha 2"20'50
7.   Joey Dunlop Rothmans-HRC-Honda 2"20'93
8.   Roger Marshall Skoal Bandit-Suzuki 2"21'00
9.   Paul Iddon Skoal Bandit-Suzuki 2"21'33
10. B. Schmidt

De race

bewerken

Aanvankelijk nam Joey Dunlop de leiding voor Anders Andersson, Mark Phillips, Fred Merkel, Davide Tardozzi, Roger Marshall, Steve Williams en Virginio Ferrari. In de zesde ronde nam Tardozzi de leiding, terwijl Andersson na een stuurfout wegzakte. Virginio Ferrari kwam uiteindelijk op de tweede plaats terecht. Joey Dunlop werd uitgeschakeld door Merkel, die hem in de GT-bocht probeerde in te halen. Phillips reed op de derde plaats, maar zijn tweetakt kon de race niet zonder tankstop voltooien, waardoor hij uiteindelijk slechts zesde werd en de laatste podiumpositie in handen van Roger Marshall moest geven.

Uitslag Formule I

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Virginio Ferrari Bimota-Yamaha 59"02'05 4 15
2   Davide Tardozzi Bimota-Yamaha 59"02'10 5 12
3   Roger Marshall Skoal Bandit-Suzuki 59"28'78 8 10
4   Paul Iddon Skoal Bandit-Suzuki 59"32'04 9 8
5   Peter Rubatto Bimota-Yamaha 59"34'58 6
6   Mark Phillips[1] Suzuki 500[2] 2 5
7   Anders Andersson Suzuki 1 4
8   Ernst Gschwender Suzuki 3
9   Andreas Hofmann Kawasaki 2
10   Henk de Vries JVR-Bakker-Yamaha 3 1
11   Klaus Klein Bimota-Yamaha
12   Henrik Ottesen Yamaha
13   Dick Bemelman Yamaha 24
14   Steve Williams Yamaha
15   Michael Galinsky Yamaha +1 ronde
16   Jari Suhonen Yamaha +1 ronde 6
17   René Rasmussen Suzuki +1 ronde
18   Bernd Caspers Suzuki +1 ronde
19   Edwin Weibel Honda +1 ronde
20   Eddie Laycock Yamaha +1 ronde
21   Michel Simeon Suzuki +1 ronde
22   Glenn Williams Suzuki +1 ronde
23   Johan van Vaerenbergh Harris-Kawasaki +1 ronde 34

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Joey Dunlop Rothmans-HRC-Honda Val 7
  Fred Merkel HRC-Honda Opgeblazen motor
  Peter Smetsers Yamaha Val[24] 33
  Mile Pajic Yamaha Val[25] 18

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Harrie Benthem Kawasaki
  Gerrie van Rooijen Onbekend
  Eddie van Drongelen Yamaha

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk
  Phil Mellor Virgin-Heron-Suzuki
  Dave Leach Padgett's-Suzuki
  Ray Swann Harris-Suzuki
  Tony Rutter Suzuki
  Alex George Suzuki
  Iain Duffus Yamaha
  Brian Reid Suzuki
  Steve Henshaw Suzuki

Onbekend

bewerken

(coureurs die wel waren ingeschreven, maar niet in de uitslagenlijsten voorkomen)

Coureur Merk
  Trevor Nation Loctite-Yamaha
  Geoff Johnson Loctite-Yamaha
  Andy McGladdery Suzuki
  Nick Jefferies Honda
  Patrick Bettendorf Suzuki
  Steve Linsdell Flitwick-Yamaha
  Alfred Waibel Honda
  Graeme McGregor Suzuki
  Franz Kaserer[1] Suzuki
  Patric Orban Kawasaki
  Eric Bragard Honda
  Esko Kuparinen Kawasaki
  Eero Hyvärinen Suzuki
  Mauro Ricci Honda
  Stefano Caracchi Ducati
  Paddy Loser Honda
  Hans Künzi Yamaha
  Claudio Biesele Yamaha
  Johnny Willemsen Suzuki

Top tien tussenstand WK-Formule TT

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Virginio Ferrari Bimota-Yamaha 30
2   Joey Dunlop Rothmans-HRC-Honda 28
3   Peter Rubatto Bimota-Yamaha 26
4   Davide Tardozzi Bimota-Yamaha 24
5   Paul Iddon Skoal Bandit-Suzuki 23
6   Roger Marshall Skoal Bandit-Suzuki 18
7   Anders Andersson Suzuki 14
8   Fred Merkel HRC-Honda 12
  Phil Mellor Virgin-Heron-Suzuki
10   Geoff Johnson Loctite-Yamaha 10

Kevin Magee

bewerken

De Australiër Kevin Magee debuteerde in Europa. Nadat hij tijdens de Grand Prix van Japan met een fabrieks-Yamaha YZR 500 uit 1986 had mogen rijden, kreeg hij nu een nieuwe, die was opgebouwd uit onderdelen van een machine van Roberts-Lucky Strike-Yamaha, maar die in de Yamaha-fabriekskleuren was gespoten. Magee reed op uitnodiging van Kenny Roberts, maar kon nog niet aan alle GP's deelnemen vanwege verplichtingen in het Australische Superbike-kampioenschap.

Patrick Igoa

bewerken

Onverwacht snel keerde Patrick Igoa terug op het circuit, nadat hij op 7 juni een heup gebroken had tijdens de Grand Prix van Oostenrijk. Hij had er nog wel veel last van bij het omleggen van de motorfiets in bochten, maar finishte desalniettemin als negende.

Hans Spaan

bewerken

Hans Spaan had eigenlijk te veel hooi op zijn vork genomen nu hij voor MBA ook de nieuwe 125cc-eencilinder voor het seizoen 1988 testte. Zijn eigen 80cc-HuVo-Casal had enorme problemen in de trainingen: tot twee keer toe kreeg hij een vastloper door een verbrande zuiger, zijn versnellingsbak ging stuk en een lager van de krukas ging stuk. Op vrijdagavond reed hij naar Castricum om thuis de problemen op te lossen en daar ontdekte hij dat hij een verkeerd brandstofmengsel had gebruikt. Met betere mengsmering liep de machine veel beter en 's nachts op drie uur was hij terug op het circuit. Tussen alle problemen door moest hij ook nog de 125cc-MBA kwalificeren, maar dat lukte niet omdat hij in de laatste tijdtraining het gras in moest omdat Boy van Erp voor hem viel. In de 80cc-kwalificatie bleef het bij de dertiende tijd die hij nog met de verkeerde benzine had gereden, maar in de race viel hij omdat hij op de verkeerde banden reed. Dat was ook al een gevolg van het feit dat hij door alle problemen slechts zestien trainingsronden had gereden.

EK-rijders

bewerken

Omdat tijdens de "Speedweek Assen" eerst wedstrijden om het Europees kampioenschap werden gereden, startten een flink aantal EK-rijders ook in de WK-races. Vooral in de lichte klassen deden ze dat goed en sommigen scoorden zelfs punten, zoals Corrado Catalano (7e in de 125cc-klasse), Jean-Claude Selini (9e in de 125cc-klasse), Julián Miralles (5e in de 80cc-klasse), Karoly Juhasz (6e in de 80cc-klasse), Peter Öttl (9e in de 80cc-klasse) en Günter Schirnhofer (10e in de 80cc-klasse). De Brit Mark Phillips startte met dezelfde Suzuki RG 500 zelfs in drie races: In het EK 500 cc werd hij 7e, in de Formule 1-race werd hij werd hij 6e en in de WK 500cc-race viel hij uit.

Late prijsuitreiking

bewerken

Door het uitlopen van het programma was de prijsuitreiking ook verlaat. De zijspanrijders kregen hun prijzen pas rond middernacht uitgereikt. Toni Mang klaagde over het late tijdstip, maar hij kwam er overheen. Om twee uur 's nachts hing hij nog aan de bar.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1987

Vorige race:
TT Assen 1986
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1988