Ulster Grand Prix 1968

De Ulster Grand Prix van 1968 op het Dundrod Circuit

De Ulster Grand Prix 1968 was de tiende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1968. De races werden verreden op zaterdag 17 augustus 1968 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc-klasse en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. De wereldtitels in de 125cc-klasse, de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren al beslist.

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1968
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 17 augustus 1968
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Australië Kel Carruthers
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner

500cc-klasse

bewerken

Giacomo Agostini won met overtuiging de Ulster Grand Prix, die in de regen begon. Achter hem ontstond een interessante strijd. John Hartle lag aanvankelijk op de tweede plaats, maar hij werd ingehaald door de 40-jarige Rob Fitton. Achter hen vocht Percy Tait met een Triumph om de vierde plaats met Jack Findlay. Fitton hield zijn tweede plaats vast en Hartle werd derde.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini MV Agusta 1:10"10'0 8
2   Rob Fitton Norton +3"21'4 6
3   John Hartle Cowles-Métisse-Matchless +3"31'0 4
4   Percy Tait Triumph +3"34'4 3
5   Jack Findlay McIntyre-Matchless +3"34'8 2
6   Kel Carruthers Norton +4"36'4 1
7   John Blanchard Métisse
8   Steve Jolly Matchless
9   Derek Lee Matchless
10   Billy McCosh Matchless
11   Ron Wilson Norton
12   Theo Louwes Norton
13   Jack Lindh Seeley
14   Barry Scully Norton
15   Peter Humber Crescent
16   Alan Lawton Norton
17   Bob McCurry Matchless
18   Brian Ball Seeley-Matchless
19   Paul Eickelberg Norton
20   Peter Williams Arter-Matchless
21   Harris Healey Norton

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ernst Weiss Seeley
  Gyula Marsovszky Matchless
  František Šťastný Jawa
  Bill Smith Matchless
  Billie Nelson Hannah-Paton
  Brian Kemp Triumph
  Dan Shorey Norton
  Denis Gallagher Matchless
  Derek Woodman Seeley-Norton
  Harry Turner Norton
  Jim Curry Métisse
  John Cooper Seeley-Norton
  Malcolm Uphill Manning-Norton
  Rex Butcher Matchless
  Rodney Gould Norton
  Stephen Murray Matchless
  Vincent Duckett Matchless
  Bosse Granath Seeley
  Marty Lunde Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  John Dodds Norton
  Bohumil Staša ČZ
  Barry Randle Petty-Norton
  Bernie Lund Matchless
  Godfrey Nash Norton
  Ron Chandler Seeley
  Alberto Pagani LinTo
  Angelo Bergamonti Hannah-Paton
  Renzo Pasolini Benelli
  Silvano Bertarelli Paton
  Nikolaj Sevast'ânov Vostok

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Giacomo Agostini MV Agusta 48 (72) wereldkampioen
2   Jack Findlay McIntyre-Matchless 34 (36)
3   Gyula Marsovszky Matchless 10
4   Peter Williams Arter-Matchless 9
  Rob Fitton Norton
6   John Cooper Seeley-Norton 8
  Derek Woodman Seeley-Norton
8   Dan Shorey Norton 7
9   Brian Ball Seeley 6
  Alberto Pagani LinTo
  John Dodds Norton
  Kel Carruthers Norton

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

350cc-klasse

bewerken

Tijdens de Ulster Grand Prix kwamen niet minder dan 51 rijders aan de start. Die start verliep problematisch doordat Ginger Molloy meteen na de start viel, net nu hij een plaats op de eerste startrij veroverd had. Daar moest de rest van het veld dus omheen manoeuvreren. Giacomo Agostini speelde zijn gebruikelijke spel door de leiding enkele ronden over te laten aan Heinz Rosner (MZ) en Kel Carruthers (Métisse-Aermacchi), maar in de derde ronde nam hij de leiding en begon hij die verder uit te bouwen. Rosner viel uit met een defecte ontstekingsmagneet en František Šťastný moest met de viercilinder Jawa naar de pit om zijn bougies te vervangen. Carruthers werd daardoor weer tweede. Jack Findlay moest zijn strijd tegen de jonge student Brian Steenson (Aermacchi) staken toen zijn achteras brak en Steenson eindigde daardoor zijn thuisrace als derde.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Giacomo Agostini MV Agusta 1"4"48'8 8
2   Kel Carruthers Métisse-Aermacchi 6
3   Brian Steenson Aermacchi 4
4   František Šťastný Jawa 3
5   Derek Woodman Métisse-Aermacchi 2
6   Billie Nelson Norton 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Jack Findlay Aermacchi Achteras
  Heinz Rosner MZ Ontsteking
  Ginger Molloy Bultaco Val
Coureur Merk
  Bohumil Staša ČZ
  Karl Hoppe AJS
  Bill Smith Honda
  Dan Shorey Norton
  Dave Simmonds Kawasaki
  John Cooper Seeley
  Bruno Spaggiari Ducati
  Gilberto Milani Aermacchi
  Renzo Pasolini Benelli
  Silvio Grassetti Benelli

Top tien tussenstand 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Giacomo Agostini MV Agusta 32 (48) wereldkampioen
2   Kel Carruthers Drixton-Aermacchi / Métisse-Aermacchi 17
3   Renzo Pasolini Benelli 12
  Ginger Molloy Bultaco
  Heinz Rosner MZ
6   Derek Woodman Métisse-Aermacchi 9
7   František Šťastný Jawa 7
8   Bill Smith Honda 4
  Bohumil Staša ČZ
  Gilberto Milani Aermacchi
  Brian Steenson Aermacchi

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

250cc-klasse

bewerken

De raceleiding van Yamaha was bijzonder kwaad op Phil Read, die in Tsjecho-Slowakije en Finland de teamorders genegeerd had. Men wilde er alles aan doen om Bill Ivy aan de 250cc-titel te helpen en daarom werden er speciale expansiekamers voor zijn viercilinder naar Ulster gestuurd. Beide Yamaha's hadden extra grote tanks om zonder tankstop de race te voltooien. Read nam de leiding, maar werd gevolgd door Ivy die na vijf ronden voorop ging. Read viel daarna al snel uit met een vastgelopen motor, die te heet was geworden doordat de achterband van Ivy een steen had opgeworpen die de radiateur van Read's machine beschadigd had. Ivy kon zijn race rustig voltooien, Heinz Rosner werd tweede en Rodney Gould werd derde. Ivy had nu 46 punten, Read 44. Read verklaarde dat de winnaar in Monza ook de wereldkampioen zou zijn. Hij was er kennelijk al van overtuigd dat de Japanse Grand Prix niet zou doorgaan, hoewel dat officieel nog niet zeker was.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Bill Ivy Yamaha 1:08"18'8 8
2   Heinz Rosner MZ + 2"21'2 6
3   Rodney Gould Bultaco-Yamaha + 2"49'2 4
4   Ginger Molloy Bultaco 3
5   Malcolm Uphill Suzuki 2
6   Kent Andersson Yamaha 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Phil Read Yamaha Vastloper
Coureur Merk
  Jack Findlay Aermacchi
  Kel Carruthers Aermacchi
  Frank Perris Suzuki
  Gyula Marsovszky Bultaco
  Paul Eickelberg Aermacchi
  Carlos Giró Ossa
  Carlos Rocamora Bultaco
  Santiago Herrero Ossa
  Bill Smith Yamaha
  Brian Steenson Aermacchi
  Rex Butcher Suzuki
  László Szabó MZ
  Gilberto Milani Aermacchi
  Renzo Pasolini Benelli
  Gordon Keith Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Bill Ivy Yamaha 46
2   Phil Read Yamaha 44
3   Heinz Rosner MZ 32 (39)
4   Rodney Gould Bultaco-Yamaha 21 (25)
5   Ginger Molloy Bultaco 19
6   Renzo Pasolini Benelli 10
7   Kent Andersson Yamaha 6
8   László Szabó MZ 5
  Malcolm Uphill Suzuki
10   Santiago Herrero Ossa 4

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse

bewerken

Op het Dundrod Circuit werd nog slechts om de eer gestreden in de 125cc-klasse. Bill Ivy nam in de eerste ronde de kop, maar werd al snel gepasseerd door Phil Read. In de vijfde ronde nam Ivy de leiding opnieuw en toen Read een remfout maakte had hij voldoende voorsprong om de race te winnen. De hele race had Heinz Rosner met de MZ de derde plaats behouden en daar eindigde hij ook.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Bill Ivy Yamaha 49"0'6 8
2   Phil Read Yamaha 6
3   Heinz Rosner MZ 4
4   Ginger Molloy Bultaco 3
5   Dieter Braun Neckermann-MZ 2
6   Kel Carruthers Honda 1
Coureur Merk
  Friedhelm Kohlar MZ
  Günter Bartusch MZ
  Hartmut Bischoff MZ
  Jürgen Lenk MZ
  Thomas Heuschkel MZ
  Hans Georg Anscheidt Suzuki
  Lothar John Neckermann-MZ
  Siegfried Möhringer Neckermann-MZ
  Walter Scheimann Honda
  Pedro Álvarez Bultaco
  Salvador Cañellas Bultaco
  Dave Simmonds Kawasaki
  Steve Murray Honda
  Tommy Robb Bultaco
  János Reisz MZ
  László Szabó MZ
  Giuseppe Visenzi Montesa
  Jan Huberts MZ
  Gordon Keith Montesa
  Kent Andersson MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Phil Read Yamaha 40 (54) wereldkampioen
2   Bill Ivy Yamaha 26
3   Ginger Molloy Bultaco 15
4   Heinz Rosner MZ 12
5   Salvador Cañellas Bultaco 11
6   Dieter Braun Neckermann-MZ 10
7   László Szabó MZ 9
8   Günter Bartusch MZ 8
9   Hans Georg Anscheidt Suzuki 6
  Kel Carruthers Honda

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1968
FIM wereldkampioenschap wegrace
20e seizoen (1968)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1968

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1967
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1969