Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart

Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart
	Ondertekening van het verdrag
Onderwerp	Veiligheid luchtvaart, rechten van luchtruim, vliegtuigregistratie
Ondertekend	7 december 1944 in Chicago
In werking getreden	4 april 1947
Voorwaarden voor inwerkingtreding	Ratificatie door 26 staten
Geamendeerd	1959, 1963, 1969, 1975, 1980, 1997, 2000 en 2006
Ondertekenaars	52
Partijen	191
Depositaris	Overheid van de Verenigde Staten
Status	In werking
Voorafgegaan door	Verdrag van Parijs en Verdrag van Havana
Talen	Engels, Frans, Spaans en Russisch
(Gewaarmerkt) afschrift	www.icao.int
Portaal	Politiek

Het Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart (Convention on International Civil Aviation, ICAO-verdrag), ook wel Verdrag van Chicago, stelt regels vast voor het gebruik van het luchtruim, de registratie en veiligheid van vliegtuigen, en beschrijft de rechten van de ondertekenaars met betrekking tot vliegreizen. Het verdrag bevat ook bepalingen met betrekking tot belastingheffing.

Het is de opvolger van het Verdrag van Parijs uit 1919 en het Verdrag van Havana uit 1928 en werd ondertekend op 7 december 1944. Met het verdrag werd op 4 april 1947 de ICAO opgericht. Vlak daarna, in oktober 1947, werd de ICAO een gespecialiseerd orgaan van de Verenigde Naties.

Authenticiteit van het Verdrag

Het Verdrag bestaat in zes verschillende talen, ieder van gelijke authenticiteit: Engels, Frans, Spaans en, sinds 1977, Russisch. Later zijn daaraan ook Arabisch en Chinees toegevoegd.

Annexen

Het Verdrag is aangevuld met 19 annexen, die voornamelijk bestaan uit technische regelgeving (Standards and Recommended Practices). De Engelstalige naamgeving van de annexen in de volgorde zoals deze gebruikt wordt door de ICAO:

Personnel Licensing
Rules of the Air
Meterological Service for International Air Navigation
Aeronautical Charts
Units of Measurement to be Used in Air and Ground Operations
Operation of Aircraft
Aircraft Nationality and Registration Marks
Airworthiness of Aircraft
Facilitation
Aeronautical Telecommunications
Air Traffic Services
Search and Rescue
Aircraft Accident Investigation
Aerodromes
Aeronautical Information Services
Environmental Protection
Security - Safeguarding International Civil Aviation against Acts of Unlawful Interference
Safe Transport of Dangerous Goods by Air
Safety Management

Kerosinetaks

Artikel 24 van het Verdrag van Chicago bepaalt dat wanneer van de ene staat naar de andere wordt gevlogen, de kerosine die zich reeds aan boord van een luchtvaartuig bevindt, niet mag worden belast door de staat waar het luchtvaartuig landt, noch door een staat door wiens luchtruim het luchtvaartuig is gevlogen. Dit was bedoeld om dubbele belasting te voorkomen. Er is echter geen belastingregeling in het Verdrag van Chicago voor het bijtanken van het vliegtuig voor vertrek.

Het Verdrag van Chicago staat niet in de weg aan een kerosinebelasting op binnenlandse vluchten en op het tanken vóór internationale vluchten. Hoewel de ICAO verschillende beleidsdocumenten heeft opgesteld waarin wordt gesuggereerd dat er geen enkele vorm van belasting op vliegtuigbrandstof mag worden geheven, is geen van deze juridisch bindend en zijn ze niet te vinden in het Verdrag van Chicago zelf.

Hoewel er tal van bilaterale overeenkomsten zijn, de zogenaamde "overeenkomsten voor luchtdiensten", die uitgebreidere overeenkomsten sluiten, waaronder vaak ook belastingvrijstelling bij het bijtanken van een vliegtuig dat afkomstig is uit een andere verdragsluitende staat, staan deze los van het Verdrag van Chicago.

Externe link

Verdragstekst (Doc 7300/9) Negende en huidige versie in het Engels, Frans, Spaans en Russisch (pdf, 8 MB)

Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Convention on International Civil Aviation op de Engelstalige Wikisource.