Verklaring van Sint-Petersburg

Internationaal recht

Verdragen Geneefse Conventies GC I GC II GC III GC IV A.P. I A.P. II A.P. III Haagse Conventies Haags Adoptieverdrag Haags Kinderbeschermingsverdrag 1961 Haags Kinderontvoeringsverdrag Haags Kinderbeschermingsverdrag 1996 Haagse Regels Landoorlogreglement Verenigde Naties VN-Handvest Vluchtelingenverdrag Anti-discriminatieverdrag IVBPR IVESCR Anti-vrouwendiscriminatieverdrag VN-Zeerechtverdrag Kinderrechtenverdrag Gerechtshoven Internationaal Internationaal Gerechtshof Internationaal Strafhof Permanent Hof van Arbitrage Permanent Hof van Internationale Justitie Europa Europees Hof voor de Rechten van de Mens Hof van de Europese Vrijhandelsassociatie Europese Unie Hof van Justitie van de Europese Unie Gerecht Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie Amerikaans Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens Tribunalen Tribunalen Cambodja Joegoslavië Libanon Oost-Timor Rwanda Sierra Leone Tweede Wereldoorlog Neurenberg, hoofdproces Neurenberg, IG Farben Neurenberg, overigen Tokio Organisaties Haagsche Academie voor Internationaal Recht Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht Institut de Droit International  Interparlementaire Unie The Hague Forum for Judicial Expertise T.M.C. Asser Instituut Verenigde Naties Volkenbond Geschiedenis Oudheid Ius gentium 16e eeuw Jean Bodin Francisco Suárez Fernando Vazquez de Menchaca Francisco de Vitoria 17e eeuw Hugo de Groot De iure belli ac pacis Mare liberum Samuel von Pufendorf 18e eeuw Emer de Vattel Le droit des gens Cornelis van Bijnkershoek Immanuel Kant Francis Lieber Lieber Code Georg Friedrich von Martens Abbé de Saint-Pierre Christian Wolff 19e eeuw Jeremy Bentham Tobias Asser William Randal Cremer Guillaume-Henri Dufour Henri Dunant Gustave Rolin-Jaequemyns Gustave Moynier 20e eeuw Frédéric Passy Paul d'Estournelles de Constant Elihu Root Woodrow Wilson Veertien Punten

De Verklaring van Sint-Petersburg was een akkoord uit 1868 dat de 20 staten die het ondertekenden verbiedt projectielen van minder dan vierhonderd gram te gebruiken die explosief zijn of een ontploffende dan wel brandende inhoud hebben.

De verklaring volgde nadat de regering van Rusland in Sint-Petersburg een conferentie samenriep om een verklaring over het verbod van kleine explosieven op te stellen. Het Russische initiatief werd door sommigen verklaard door een angst van de Russen om verder achterop te raken ten opzichte van de wapenontwikkeling van de West-Europese landen. De conferentie kwam in december 1868 met een verklaring waarin het gebruik van ontplofbare en ontvlambare projectielen van minder dan vierhonderd gram werd verboden.

Ze kan gezien worden als het eerste akkoord over regels in oorlogsvoering, waarbij de bedoeling was om een balans te zoeken tussen humanitaire zorgen enerzijds en militaire noodzaak anderzijds. Daarmee is het een voorloper van alle verdragen die staten beperkingen in hun oorlogsvoering opleggen.

Sinds 1868 zijn er enkele afspraken bijgekomen: de verklaringen van 1899 en 1907 betreffende verstikkende gassen, uitzettende kogels, automatische contactmijnen onder water; het protocol van 1925 houdende een verbod van het gebruik in oorlogstijd van verstikkende, giftige en andere gassen en van bacteriologische middelen van oorlogvoering; de Conventie van 1972 houdende een verbod tot ontwikkeling, productie, opslag en een gebod tot vernietiging van biologische en giftige wapens; en de Conventie van 1977 houdende een verbod tot geofysische oorlogvoering.

De vredesconferenties van Den Haag, waarbij het internationaal oorlogsrecht verder werkt uitgewerkt, volgden in 1899 en 1907.

Externe link

• (fr) Officiële Franse tekst van de verklaring
• (en) Tekst van de verklaring
• (en) Lijst van staten die de verklaring hebben ondertekend

Wikisource

Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Verklaring van Sint-Petersburg op de Nederlandstalige Wikisource.

Bronnen, noten en/of referenties