Vilkitski (Karazee)
Niet te verwarren met de Vilkitski-eilanden van de Nordenskiöldarchipel in het oosten van de Karazee
Vilkitski (Russisch: остров Вилькицкого; ostrov Vilkitskogo) is een Russisch eiland in het zuiden van de Karazee, gelegen op ongeveer 40 kilometer ten noordoosten van het eiland Sjokalski, iets ten noorden van het schiereiland Gyda in het noorden van West-Siberië, tussen de Obboezem en de Golf van Jenisej. Het behoort bestuurlijk gezien tot het district Tazovski in het uiterste noordoosten van de autonome okroeg Jamalië van de oblast Tjoemen en vormt onderdeel van het enorme natuurreservaat zapovednik Bolsjoj Arktitsjeski.
| Eiland van Jamalië (Rusland) | |
|---|---|
 Locatie van Vilkitski en Neoepokojev in de Karazee | |
| Locatie | |
| Land | Jamalië (Rusland) |
| Locatie | Karazee |
| Coördinaten | 73°28'NB, 75°45'OL |
| Algemeen | |
| Inwoners | onbewoond |
| Detailkaart | |
| |
| Vilkitski en Neoepokojev | |
Het eiland werd ontdekt door de Britse poolonderzoeker Joseph Wiggins in 1874[1] en werd later vernoemd naar de Russische hydrograaf en geodeet Andrej Vilkitski, de vader van de Russische hydrograaf Boris Vilkitski.[2] Vlak voor de Tweede Wereldoorlog deden Duitse wetenschappers het eiland (net als Bely) aan onder het mom van wetenschappelijk (meteorologisch) onderzoek, als voorbereiding op Operatie Wunderland. De overblijfselen hiervan bevinden zich nog op het eiland.[3] Er bevond (bevindt?) zich een automatisch weerstation aan oostzijde van het eiland.[4]
Het is een langgerekt eiland van 42 kilometer lang in de vorm van een wassende maan, dat op het breedste punt slechts 12 kilometer breed is en doormidden wordt gesneden door een nauwe zeestraat. Het deel ten oosten van deze tocht vormt een lange landtong (kosa) met de naam 'Vostotsjnaja' ("oostelijk"). De westelijke landtong heeft geen naam. Vilkitski vormt een barre door wind gevormde heuvelachtige zandvlakte, die is overdekt met toendra. De zeewateren rondom het eiland zijn in de winter bedekt met pakijs en ook in de zomer komen er ijsschotsen voor. Het eiland wordt door een brede ondiepte gescheiden van het zuidelijker gelegen eiland Neoepokojev.
- ↑ (ru) УС Лариса Борисовна, Международные научные связи Сибири (конец XIX – начало XX в.): 1.2.1.Плавания в Сибирь И. Виггинса. (2005).
- ↑ (ru) Вилькицкий Андрей Ипполитович. Militaire Sovjet-Encyclopedie.
- ↑ (ru) Sergej Kovalev, Заполярные базы Кригсмарине. Nezavisimaja Gazeta (in het internetarchief) (29 maart 2002). Gearchiveerd op 30 april 2005.
- ↑ (ru) Sovjetkaart о. Вилькицкого – S-43-XXI, XXII (1956).