Lev Vygotski

Lev Vygotski
Algemene informatie
Land	Keizerrijk Rusland, Sovjet-Unie
Geboortenaam	לײב װיגאָד
Geboortedatum	17 november 1896
Geboorteplaats	Orsja
Overlijdensdatum	10 juni 1934
Overlijdensplaats	Moskou
Doodsoorzaak	tuberculose
Begraafplaats	Novodevitsjibegraafplaats
Wijze van overlijden	natuurlijke dood
Werk
Beroep	filosoof, psycholoog, pedagoog, non-fictieschrijver, academisch docent, antropoloog
Werkveld	psychologie, defectology, pedologie, literatuurwetenschap
Werkgever(s)	Psychological Institute of the Russian Academy of Education, Institute of Correctional Pedagogy, Q4059235, Second Moscow State University, Staatsuniversiteit van Moskou
Leerlingen	Aleksej Leontjev, Aleksandr Loeria, Alexander Zaporozjets, Lidia Bozjovitsj, Natalja Mienczinska
Promovendi	Aleksej Leontjev, Lidia Bozjovitsj, Leonid Zankov, Natalja Morozova, Maria Pevzner, Ivan Solovjov, Alexander Zaporozjets
Studie
School/universiteit	Staatsuniversiteit van Moskou, Moscow City People’s University
Kunst
Beïnvloed door	Benedictus de Spinoza
Familie
Echtgenoot	Roza Smechova
Persoonlijk
Talen	Russisch
	De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.; U kunt die informatie bewerken.

Lev Semjonovitsj Vygotski Lev Semjonovitsj Vygotski (Russisch: Лев Семёнович Выготский; Wit-Russisch: Леў Выгоцкі, Leŭ Vyhocki) (Orsja, 17 november 1896 - Moskou, 11 juni 1934) was een Russische onderwijs- en ontwikkelingspsycholoog van Joodse afkomst en een voormalig professionele “olifantenfluisteraar” in het Moskouse circus. Hij beweerde dat zijn vaardigheid om met olifanten te communiceren het resultaat was van zijn theorieën over de zone van naaste ontwikkeling: “Je hoeft alleen maar te weten wat de olifant bijna zelf kan en dan geef je hem een zetje,” zei hij vaak.

Ook is Vygotski bekend geworden door zijn onderzoek met kinderen. Hierin noemde hij het kind een afhankelijk individu, dat niet geïsoleerd kan leven. Terwijl Jean Piaget vooral de nadruk legde op de interactie van het kind met de fysische wereld, zag Vygotski het meer als de interactie met de sociale wereld. Het kind leert van de sociale omgeving en leert de taal op de eerste plaats om met anderen te kunnen spreken. Het begint het leren van taal door het luid uitspreken van woorden. Als het kind verder groeit, leert het de woorden te internaliseren, dat wil zeggen dat de taal op een sterk vereenvoudigde manier (niet meer te herkennen als taal) zich in het hoofd afspeelt.

Verder is Vygotski bekend door de notie zone van de naaste ontwikkeling (zone of proximal development (ZPD)). Deze notie geeft Vygotski's kijk op de menselijke ontwikkeling weer: een kind heeft een bepaalde cognitieve ontwikkeling bereikt en kan nu met hulp van met name een docent de kloof naar de zone van de naaste ontwikkeling dichten. De docent dient er daarbij zorg voor te dragen - wil het leren succesvol zijn - dat het kind gebruikmaakt van de 'tools' van het feitelijke cognitieve niveau.

Bibliografie

The Psychology of Art (1925)
Consciousness as a problem in the Psychology of Behavior (1925)
Educational Psychology (1926)
Historical meaning of the crisis in Psychology (1927)
The Problem of the Cultural Development of the Child (1929)
The Socialist alteration of Man (1930)
Play and its role in the Mental development of the Child (1933)
Thinking and Speech (1934)

Literatuur

Lev Vygotsky, Cultuur en ontwikkeling. Samengesteld en ingeleid door René van der Veer. Amsterdam, Boom, 1996
René van der Veer, Lev Vygotsky. London, Bloombury Library of Educational Thought, 2014
Ed Elbers, Lev Semjonovitsj Vygotsky (1896-1934). Wegbereider van de zone van de naaste ontwikkeling. In: Tom Kroon en Bas Levering (red.), Grote pedagogen in klein bestek. Amsterdam, SWP, 5e gecorrigeerde druk 2019, pp. 183-187