Waterzakmosdiertje

soort uit het geslacht Pectinatella

Het waterzakmosdiertje (Pectinatella magnifica) is een mosdiertjessoort uit de familie van de Pectinatellidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door Joseph Leidy als Cristatella magnifica.

Waterzakmosdiertje
Waterzakmosdiertje
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Bryozoa (Mosdiertjes)
Klasse:Phylactolaemata
Orde:Plumatellida
Familie:Pectinatellidae
Geslacht:Pectinatella
Soort
Pectinatella magnifica
(Leidy, 1851)
Originele combinatie
Cristatella magnifica
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Beschrijving

bewerken

Het waterzakmosdiertje is een zoetwatersoort. In plaats van verkalkte kolonies te vormen, zoals veel zoutwatersoorten, bestaan de kolonies P. magnifica uit een zachte, geleiachtige en doorschijnende massa met vele stervormige rozetten, die op hun beurt bestaan uit 12 tot 18 individuele zoïden. Aangezien deze vaak samengroeien, kunnen extreem grote opgezwollen ballon-, rugbybal- of zakvormige structuren ontstaan tot 30 centimeter in doorsnede, en meer dan een kilogram wegen. Meerdere kolonies kunnen echter samengroeien en drijvende zakken tot wel twee meter in doorsnee vormen. Onder water is de kolonie geelachtig of meer wit door de tentakelkransen, boven water is ze bruin.[2].

Kolonievormende waterzakmosdiertjes zijn aan te treffen in meren, rivieren, vijvers en allerlei andere wateren, waar ze zich vast hechten aan allerlei substraten. Maar worden ze te groot, dan gaan ze drijven.

Verspreiding

bewerken

Deze mosdiertjessoort is inheems in Noord-Amerika en geïntroduceerd in de westelijke delen van de VS. In Europa komt de soort sinds 1883 als exoot voor. Het is onder ander bekend in Frankrijk, Duitsland, Nederland, België, Luxemburg, Oostenrijk en de Tsjechische republiek. De soort is inmiddels ook bekend uit Azië: Japan en Korea.[3]

In 2004 zijn voor het eerst statoblasten van de P. magnifica gevonden in de rivier de Hunze die loopt door de provincies Drenthe en Groningen en uitloopt in het Zuidlaardermeer. Later volgden meldingen uit andere provincies.[4][5]. Hoewel de soort nog maar op enkele locaties is aangetroffen, loopt de verspreiding al over zeven verschillende provincies, hetgeen een wijde verspreiding doet veronderstellen. De soort wordt verspreid met schepen, ballastwater, vis, binnenwatervisserij, hengelsportmateriaal en vermoedelijk ook via waterplanten en de handel in aquariumplanten.