Whitbread Round the World 1989-1990

De Whitbread Round the World 1989-1990 was de vijfde editie van de zeilwedstrijd om de wereld die tegenwoordig de "Volvo Ocean Race" heet. De race werd gewonnen door de Nieuw-Zeelandse boot "Steinlager 2" (bijnaam The Big Red) van de schipper Peter Blake. Het team won alle etappes.

Vanwege de internationale boycot van Zuid-Afrika door diens apartheidsregime kon Kaapstad niet meer worden aangedaan en moest een andere route worden gevaren. Deze werd gevonden door direct van Engeland naar Zuid-Amerika te varen, vandaar uit naar Oceanië en dan terug via Zuid-Amerika en Noord-Amerika naar Engeland. Deze editie kende zes etappes, terwijl alle voorgaande er vier hadden. Voor het eerst kwam de race aan in de Verenigde Staten. Voor het eerst werd niet gestart in Portsmouth maar in Southampton.

Etappe Start Finish Afstand Datum start Winnaar
1   Southampton   Punta del Este 5.938 Nm 2 september 1989 Steinlager 2
2   Punta del Este   Fremantle 7.260 Nm 28 oktober 1989 Steinlager 2
3   Freemantle   Auckland 3.272 Nm 23 december 1989 Steinlager 2
4   Auckland   Punta del Este 6.255 Nm 4 februari 1990 Steinlager 2
5   Punta del Este   Fort Lauderdale 5.475 Nm 17 maart 1990 Steinlager 2
6   Fort Lauderdale   Southampton 3.818 Nm 5 mei 1990 Steinlager 2

Dodelijk slachtoffer

bewerken

Tijdens de tweede etappe kreeg de Britse boot "Creighton's Naturally" een "broach" op de Zuidelijke Oceaan en twee bemanningsleden sloegen overboord. Beiden droegen een reddingsvest en hadden een zender waardoor ze teruggevonden konden worden. De Belg Bart van den Dwey kon worden gereanimeerd, maar dat lukte niet meer bij de Engelsman Tony Phillips. Van hem wordt verondersteld dat hij bij het overboord slaan zijn hoofd zwaar had verwond. Hij kreeg een zeemansgraf.[1]

Aan de vijfde editie deden 23 teams uit 13 landen mee. Twee boten haalden de finish niet. Voor het eerst deed een zeilboot mee met een compleet vrouwelijke bemanning. De naam van het schip was "The Maiden" en was dezelfde boot die onder de naam "Disque d’Or" in 1981 meedeed.

Scoringssysteem

bewerken

Van elke etappe werd de gevaren tijden volgens het handicapsysteem gecorrigeerd. De gecorrigeerde tijden voor elke etappe werden bij elkaar opgeteld. Het team met de snelste tijd won de race was de winnaar.

Eindklassement

bewerken
Positie Team Land Schipper(s) Gecorrigeerde tijd
1 Steinlager 2   Nieuw-Zeeland Peter Blake 128 dagen en 9 uur
2 Fisher & Paykel Nz   Nieuw-Zeeland Grant Dalton 129 dagen en 21 uur
3 Merit   Zwitserland Pierre Fehlmann 130 dagen en 10 uur
4 Rothmans   Verenigd Koninkrijk Lawrie Smith 131 dagen en 4 uur
5 The Card   Zweden Roger Nilson 135 dagen en 7 uur
6 Charles Jourdan   Frankrijk Alain Gabbay 136 dagen en 15 uur
7 Fortuna Extra Lights   Spanje Javier de la Gaudera, Jan Santana, José Doreste 137 dagen en 8 uur
8 Gatorade   Italië Giorgio Falck, Hervé Jan Preire Sicouin 138 dagen en 14 uur
9 Union Bank of Finland   Finland Ludde Ingvall 138 dagen en 16 uur
10 Belmont Finland II   Finland Harry Harkimo 139 dagen en 4 uur
11 Fazisi   Sovjet-Unie Alexi Grischenko, Skip Novak, Valeri Alexeev 139 dagen en 9 uur
12 NCB Ireland   Ierland Joe English 139 dagen en 19 uur
13 British Satquote Defender   Verenigd Koninkrijk Frank Esson, Colin Watkins 143 dagen en 12 uur
14 Equity & Law II   Nederland Dirk Nauta 148 dagen en 23 uur
15 Liverpool Enterprise   Verenigd Koninkrijk Bob Salmon 151 dagen en 4 uur
16 Creighton's Naturally   Verenigd Koninkrijk John Chittendon 162 dagen en 6 uur
17 Esprit de Liberté   Frankrijk Patrick Tabarly 164 dagen en 21 uur
18 Maiden   Verenigd Koninkrijk Tracy Edwards 167 dagen en 3 uur
19 Schlussel von Bremen   Duitsland Rolf Renken, Ham Müeller-Röhlok, Jochen Orgelmann,
Wilhelm-Otto Beck, Peter Weidner
167 dagen en 19 uur
20 With Integrity   Verenigd Koninkrijk Andy Coghill 170 dagen en 16 uur
21 La Poste   Frankrijk Daniel Mallé 181 dagen en 22 uur
Dnf Rucanor Sport   België Bruno Dubois -
Dnf Martela OF   Finland Markku Wilkeri -
bewerken