Witwanghaai
soort uit het geslacht Carcharhinus
De witwanghaai[4] (Carcharhinus dussumieri) is een haai uit de familie van de requiemhaaien.[5][6]
| Witwanghaai IUCN-status: Bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Carcharhinus dussumieri (Müller & Henle, 1839)[2] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Verspreiding | |||||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Witwanghaai op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Natuurlijke omgeving
bewerkenDe witwanghaai komt voor in de Indische Oceaan en het westen van de Grote Oceaan bij de Perzische Golf en de Arabische Zee, tussen de Golf van Oman en Pakistan en tot Java (Indonesië) en de Arafurazee, naar het noorden tot Japan en zuidelijk tot Australië.[6][7]
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) Witwanghaai op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b Müller, J. en F.G.J. Henle 1838-41, Systematische Beschreibung der Plagiostomen. Berlin. Systematische Beschreibung der Plagiostomen.: i-xxii + 1-200, 60 pls. [Pp. 1-28 published in 1838, reset pp. 27-28, 29-102 in 1839, i-xxii + 103-200 in 1841.]
- ↑ Day, F. 1873, On some new fishes of India. The Journal of the Linnean Society of London. Zoology v. 11: 524-530.
- ↑ Bor, P.H.F. 2002 Nederlandse naamlijst van de recente haaien en roggen (Chondrichthyes: Elasmobranchii) van de wereld. World Wide Web electronic publication www.rajidae.tmfweb.nl, version (05/2002).
- ↑ (en) Carcharhinus dussumieri. FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. Februari 2009 version. N.p.: FishBase, 2009.
- ↑ a b Compagno, L.J.V. 1984 FAO species catalogue. Vol.4. Sharks of the world. An annotated and illustrated catalogue of shark species known to date. Part 2 - Carcharhiniformes. FAO Fish. Synop. 125(4/2):251-655.
- ↑ Last, P.R. en J.D. Stevens 1994 Sharks and rays of Australia. CSIRO, Australia. 513 p.