Hockey World League 2012-13 (mannen)

De Hockey World League 2012-13 voor mannen was de eerste editie van de World League en liep van 2012 tot begin 2014 in de aanloop naar het wereldkampioenschap hockey voor mannen 2014 in Den Haag. Via de World League plaatsten zes landen zich voor dat WK. 54 landen deden mee. De finaleronde werd gehouden in het Indiase New Delhi. Nederland won de eerste editie van dit toernooi.

Tegelijkertijd met de World League voor mannen werd ook het vrouwentoernooi georganiseerd.

Opzet van het toernooi

Deelnemende landen

Landen tot en met nummer 16 op de wereldranglijst

De nummers 1 t/m 8 plaatsen zich rechtstreeks voor ronde 3, de nummers 9 t/m 16 plaatsen zich rechtstreeks voor ronde 2. Uitgangspunt was de FIH-wereldranglijst van januari 2012.

1.   Australië
2.   Duitsland
3.   Nederland
4.   Engeland
5.   Spanje
6.   Zuid-Korea
7.   Nieuw-Zeeland
8.   Pakistan

9.   India
10.   Canada
11.   Argentinië
12.   Zuid-Afrika
13.   België
14.   China
15.   Maleisië
16.   Japan

Landen vanaf nummer 17 op de wereldranglijst

Afrika

  Ghana
  Egypte
  Nigeria
  Zimbabwe

Azië

  Bangladesh
  Hongkong
  Singapore
  Thailand

Noord- en Midden Amerika

  Dominicaanse Republiek
  Guatemala
  Mexico
  Verenigde Staten

Zuid-Amerika

  Barbados
  Chili
  Puerto Rico
  Trinidad en Tobago
  Venezuela

Europa

  Wit-Rusland
  Tsjechië
  Polen
  Oekraïne
  Oostenrijk
  Ierland
  Zweden
  Wales
  Gibraltar
  Italië
  Marokko
  Portugal
  Schotland

Oceanië

  Fiji
  Papoea-Nieuw-Guinea
  Samoa
  Vanuatu

Ronde 1

Data	Locatie	Teams	Ronde 2 quotas	Ronde 2 gekwalificeerd
17–19 augustus 2012	Tsjechië, Praag	Wit-Rusland Tsjechië Polen Oekraïne	2	Polen Oekraïne
31 augustus – 2 september 2012	Singapore, Singapore	Bangladesh Hongkong Singapore Thailand	1	Bangladesh
7–9 september 2012	Wales, Cardiff	Oostenrijk Ierland Zweden Wales	2	Ierland Oostenrijk
7–9 september 2012	Ghana, Accra	Egypte Ghana Nigeria	1	Egypte
25–30 september 2012	Portugal, Lousada	Gibraltar Italië Marokko Portugal Schotland	2	Schotland Portugal
14–17 november 2012	Trinidad en Tobago, Port of Spain	Barbados Chili Trinidad en Tobago Venezuela	2	Trinidad en Tobago Chili
16–18 november 2012	Verenigde Staten, Chula Vista	Guatemala Mexico Verenigde Staten	1	Verenigde Staten
27 november – 2 december 2012	Qatar, Doha	Azerbeidzjan Oman Qatar ^a Sri Lanka Turkije	1	Azerbeidzjan
8–15 december 2012	Fiji, Suva	Fiji Papoea-Nieuw-Guinea Vanuatu	1	Fiji

^a:De uitslagen van Qatar werden geschrapt vanwege problemen met niet-speelgerechtigde spelers.^[1]

Ronde 2

Data	Locatie	Gekwalificeerd			Halve finale quota	Halve finale gekwalificeerd
Data	Locatie	Gastland	Via de ranking	Uit ronde 1	Halve finale quota	Halve finale gekwalificeerd
18–24 februari 2013	India, New Delhi	India ^b	China	Bangladesh Fiji Ierland Oman ^c	2	India Ierland
27 februari – 5 maart 2013	Brazilië, Rio de Janeiro	Brazilië	Argentinië Zuid-Afrika	Chili Trinidad en Tobago Verenigde Staten	2	Argentinië Zuid-Afrika
6–12 mei 2013	Frankrijk, Saint-Germain-en-Laye	Frankrijk	Canada België	Polen Portugal Schotland	2	België Frankrijk ^e
27 mei – 2 juni 2013	Rusland, Elektrostal	Rusland	Japan	Oostenrijk Tsjechië ^d Egypte Oekraïne	1	Japan^e

^b: India was reeds gekwalificeerd voor de tweede ronde op basis van de wereldranglijst voordat het de organisatie van een toernooi kreeg toegewezen.
^c: Azerbeidzjan trok zich terug en Oman nam de vrijgekomen plaats in.
^d: Maleisië was als organisator van een halve finale aangewezen waardoor het niet hoefde te spelen in ronde twee. Tsjechië nam de vrijgekomen plaats in.^[2]
^e: Omdat Maleisië organisator was van een halve finale, kon er een land minder zich plaatsen voor de halve finale. Er werd gekeken welk landen tweede waren geëindigd in de toernooien in Frankrijk en Rusland. Omdat Frankrijk (17e) hoger stond op de wereldranglijst ging het door, ten koste van Rusland (20e).^[3]

Halve finale

Data	Locatie	Gekwalificeerd			Finale quotum	Gekwalificeerd
Data	Locatie	Gastland	Via de ranking	Uit ronde 2	Finale quotum	Gekwalificeerd
13–23 juni 2013	Nederland Rotterdam	Nederland^f	Australië Spanje Nieuw-Zeeland	België Frankrijk India Ierland	4 of 5 ^g	België Australië Nederland Nieuw-Zeeland India
29 juni – 7 juli 2013	Maleisië Johor Bahru	Maleisië	Duitsland Engeland Zuid-Korea Pakistan	Argentinië Japan Zuid-Afrika	3 of 4 ^g	Duitsland Argentinië Engeland

^f: Nederland was reeds gekwalificeerd voor de halve finale voordat het als gastland was aangewezen.
^g: India was als organisator reeds geplaatst voor de finale en afhankelijk van het Indiase resultaat worden de overige finaleplaatsen verdeeld.

Finale

Data	Locatie	Gekwalificeerde ploegen
Data	Locatie	Gastland	Uit de halve finales
10–18 januari 2014	India, New Delhi	India	Argentinië Australië België Engeland Duitsland Nederland Nieuw-Zeeland

Eindstand

Algehele eindstand

De FIH heeft de volgende eindstand opgesteld, waarbij alleen de landen zijn opgenomen die vanaf de tweede ronde in actie kwamen.^[4]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) "Welcome to World League Ronde 2 Azerbaijan", 3 december 2012. Gearchiveerd op 2 februari 2017.
↑ (en) Hockey World League Semifinals take shape. FIH (30 januari 2012). Gearchiveerd op 27 november 2020.
↑ (en) Last two teams known for men’s World League Semis. FIH (2 juni 2013). Gearchiveerd op 16 januari 2018.
↑ (en) FIH Wereldranglijst mannen, 20 januari 2014. International Hockey Federation. FIH.ch.

[1] (en) "Welcome to World League Ronde 2 Azerbaijan", 3 december 2012. Gearchiveerd op 2 februari 2017.

[2] (en) Hockey World League Semifinals take shape. FIH (30 januari 2012). Gearchiveerd op 27 november 2020.

[3] (en) Last two teams known for men’s World League Semis. FIH (2 juni 2013). Gearchiveerd op 16 januari 2018.

[4] (en) FIH Wereldranglijst mannen, 20 januari 2014. International Hockey Federation. FIH.ch.

[1]

[2]

[3]

[4]