Zweedse Volkspartij in Finland

Svenska folkpartiet i Finland
Personen
Partijleider	Anna-Maja Henriksson
Geschiedenis
Opgericht	1906
Algemene gegevens
Actief in	Finland
Hoofdkantoor	Simonsgatan 8a ; 00100 Helsingfors-Helsinki
Aantal leden	30 000
Richting	centrum tot centrumrechts
Ideologie	liberalisme
Doelstelling	bescherming van de Zweedse minderheid en taal in Finland
Kleuren	geel
Internationale organisatie	LI
Europese fractie	ELDR
Website	www.sfp.fi
Portaal	Politiek

De Zweedse Volkspartij in Finland (Zweeds: Svenska folkpartiet i Finland (SFP), Fins: Suomen ruotsalainen kansanpuolue (RKP)) is een liberale, Finse Zweedstalige politieke partij. De partij mikt hoofdzakelijk op de Zweedstalige minderheid in Finland.

Momenteel heeft de partij 9 zetels in het Finse parlement. Daarnaast heeft Åland een eigen zetel. De SFP en de vertegenwoordiger van deze Zweedstalige eilanden delen vaak dezelfde belangen en vormen in het parlement één fractie. Vandaag telt de SFP zo’n 30 000 leden. De partij heeft ook een vrouwen- en jeugdbeweging.^[1]

Geschiedenis

De Zweedse Volkspartij is in 1906 opgericht door Axel Lille, wat de SFP tot een van de oudste van Finland maakt. In de geest van partijleider Lille, journalist en jurist, is er een brede volksbeweging nodig voor alle Zweedstalige Finnen, uit welke sociale klasse ze ook afkomstig zijn.^[3] Tussen 1870-1906 is er in Finland al een Zweedse Partij actief. Omstreeks 1880 houdt de liberale partij op te bestaan en engageren liberale politici zich binnen de Zweedse Partij.

Ondanks de kleine Zweedse minderheid hebben Zweedstalige politici vaak een belangrijke rol gespeeld in de Finse politiek. Bij de presidentsverkiezingen van 1994 moet SFP-kandidaat Elisabeth Rehn maar net de duimen leggen voor Martti Ahtisaari (de kandidaten halen respectievelijk 46,1 en 53,9%).^[4] De partij maakt ook het merendeel van de tijd deel uit van de regering. Sinds 1956 is de partij, de periode 1966-1968 uitgezonderd, steeds een coalitiepartner geweest in de Finse regering. In 1954 levert de partij zelfs even een interim-premier in de persoon van Ralf Johan Gustaf Törngren.

Sinds 2011 neemt de SFP deel aan het kabinet van Jyrki Katainen (Kok.) waarin ze twee ministerposten is toebedeeld. Huidig partijleider Carl Haglund is in voornoemd kabinet minister van Defensie, Anna-Maja Henrikson is minister van Justitie. De partij staat vrijwel open voor elk beleid, indien aan haar belangrijkste eis, de bescherming van de Zweedse taal, wordt tegemoetgekomen. Recent probeert de SFP zich eerder als liberaal te profileren om ook buiten de Zweedstaligen om stemmen te winnen. In 2010 is aan de partijnaam daartoe i Finland ('in Finland') toegevoegd. Voortaan spreekt men van de Svenska folkpartiet i Finland.

Electoraat en ideologie

De SFP draagt de bescherming van de Zweedstalige minderheid in Finland hoog in haar vaandel. In het bijzonder de positie van het Zweeds, als een van de officiële talen van Finland (naast het Fins), is een strijdpunt voor de partij. De partij rekent verschillende groepen onder haar electoraat. Zowel vissers en landbouwers uit Zweedstalige (kust)gebieden, milieubewust en naar links overhellende intellectuelen en liberalen vinden hun plaats binnen de Svenska folkpartiet. De partij trekt evenzeer linkse als rechtse kiezers aan.

Het electoraal potentieel van de SFP hangt grotendeels af van de grootte van de Zweedstalige minderheid in Finland en op Åland. In 1907 kreeg de partij nog 12% van de stemmen, een percentage dat na de Tweede Wereldoorlog terugviel tot ongeveer 7%. Bij de verkiezingen van 2011 haalde de SFP nog slechts 4,3% van de stemmen. De partij beschikte over zo’n 150 In steden en gemeenten met een Zweedstalige meerderheid was de SFP erg succesvol en in sommige gemeenten haalde de partij zelfs 100% van de stemmen. Volgens de partijwebsite stemt ongeveer 75% van alle Zweedstalige Finnen voor de SFP en krijgt de partij ook meer en meer stemmen van tweetaligen en kinderen uit gemengd Fins-Zweedse gezinnen.^[1]^[2]

De afnemende grootte van de Zweedstalige minderheid, betekent voor de SFP meteen een dalend aantal stemmen. Teneinde die evolutie te keren beklemtoont de partij recent haar liberale visie; ook al omdat er voor het ogenblik geen liberale partij actief is in Finland. De partij streeft naar individuele vrijheid en draagt de democratie “Noordse stijl” hoog in het vaandel. De SFP wil een goed ontwikkeld onderwijssysteem en ondersteunt het sociale zekerheidsstelsel.^[2] De partij is lid van internationale liberale bewegingen als Liberal International (LI) en de Partij van Europese Liberalen en Democraten (ELDR).

Partijvoorzitters

Politici

Externe link

(sv) (fi) (en) Partijwebsite

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel National Coalition Party op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑ ^a ^b ^c Organisation op de Engelstalige pagina's van de partijwebsite.
↑ ^a ^b ^c Voorstelling SFP op de Engelstalige pagina's van de partijwebsite.
↑ About us op de Engelstalige pagina's van de partijwebsite.
↑ Ook buiten de SFP-partij om spelen Zweedstalige politici soms een niet geringe rol in het Finse politieke leven. In 1931 krijgt de Zweedstalige Pehr Evind Svinhufvud, kandidaat van de Kansallinen Kokoomus, dankzij de SFP één stem meer dan de ex-president Kaarlo Juho Ståhlberg. In 1956 komt de Zweedstalige sociaaldemocraat Karl-August Fagerholm net één stem tekort om tot president te worden gekozen.

[ReferenceA-1] Organisation op de Engelstalige pagina's van de partijwebsite.

[ReferenceB-2] Voorstelling SFP op de Engelstalige pagina's van de partijwebsite.

[3] About us op de Engelstalige pagina's van de partijwebsite.

[4] Ook buiten de SFP-partij om spelen Zweedstalige politici soms een niet geringe rol in het Finse politieke leven. In 1931 krijgt de Zweedstalige Pehr Evind Svinhufvud, kandidaat van de Kansallinen Kokoomus, dankzij de SFP één stem meer dan de ex-president Kaarlo Juho Ståhlberg. In 1956 komt de Zweedstalige sociaaldemocraat Karl-August Fagerholm net één stem tekort om tot president te worden gekozen.

[1]

[2]

[3]

[4]