Nieuw-Zeelandse lelvogels
Nieuw-Zeelandse lelvogels (Callaeidae) zijn een familie van vogels uit de onderorde van de oscine zangvogels. Binnen deze onderorde vormen ze een aparte clade met drie geslachten en vijf soorten, waarvan er twee zijn uitgestorven.[1] De naam verwijst naar de keellellen.
| Nieuw-Zeelandse lelvogels | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Huia, uitgestorven in 1907, getekend in 1888. | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Familie | |||||||||||
| Callaeidae Sundevall, 1836 | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Nieuw-Zeelandse lelvogels op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
Geslachten
bewerkenEr zijn drie geslachten:
- Callaeas (twee soorten kokako's)
- Philesturnus (twee soorten "zadelruggen")
- Heteralocha (Huia †).
Beschrijving
bewerkenHet zijn middelgrote vogels met een lengte tussen de 25 tot 48 cm. Zoals de naam al aangeeft zijn de Nieuw-Zeelandse lelvogels endemisch in Nieuw-Zeeland.
De lelvogels zijn de laatst overgebleven soorten van een vroege vestiging (aan het einde van het Krijt) van zangvogels in Nieuw-Zeeland.[2] De kokako's uit het geslacht Callaeas worden ook wel als één soort beschouwd. De zuidelijke kokako is praktisch uitgestorven en de noordelijke kokako kan zich in natuurreservaten en dankzij actief natuurbeschermingsbeheer nog redelijk handhaven.
De beide soorten uit het geslacht Philesturnus (noordelijke en zuidelijke zadelrug) zijn met succes opnieuw geïntroduceerd op kleine eilanden die ecologisch zijn hersteld, onder meer door daar exotische planten en (roof)dieren te verwijderen. Deze opties kwamen te laat voor de Huia. Deze soort stierf in 1907 uit.
- ↑ Gill, F., Wright, M. & Donsker, D. (2014). IOC World Bird Names (version 4.1). (en)
- ↑ (en) Ewen, John G. et al. 2006. Systematic affinities of two enigmatic New Zealand passerines of high conservation priority, the hihi or stitchbird Notiomystis cincta and the kokako Callaeas cinerea.Molecular Phylogenetics and Evolution 40(1):281–284. full text