Fruitachampsa

Fruitachampsa is een geslacht van uitgestorven shartegosuchide Crocodyliformes uit de Morrison-formatie uit het Laat-Jura van Colorado. Het is bekend van meerdere exemplaren die laten zien dat het een minder dan een meter lange landbewonende viervoeter was met relatief lange ledematen, met een kort gezicht en een prominent paar hoektandachtige tanden in de onderkaak. Voordat het in 2011 formeel werd beschreven, stond het ook wel bekend als de 'Fruita form'. De typesoort is Fruitachampsa callisoni.

Fruitachampsa Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Jura
Skeletdeel van Fruitachampsa callisoni
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Onderklasse: Diapsida Infraklasse: Archosauromorpha Superorde: Crocodylomorpha Familie: Shartegosuchidae
Geslacht
Fruitachampsa Clark, 2011
Typesoort
Fruitachampsa callisoni
Portaal    Biologie Herpetologie

Ontdekking

Fossielen van Fruitachampsa zijn gevonden in het Fruita Paleontological Area (FPA) in Fruita, Colorado. De afzettingen in de FPA behoren tot de Morrison-formatie uit het Laat-Jura. De eerste overblijfselen van Fruitachampsa werden gevonden in 1975 door de paleontologen James Clark en George Callison, die een diverse verzameling microvertebraten ontdekten bij de FPA. Meer volledig materiaal van Fruitachampsa werd gevonden in 1976, 1977 en 1979. Fruitachampsa is gevonden naast een andere meer basale crocodylomorf Macelognathus.

De naam Fruitachampsa, 'Fruitakrokodil', bestaat al sinds eind jaren 1980. Omdat de naam niet met een formele beschrijving werd gepubliceerd, werd Fruitachampsa beschouwd als een nomen nudum of 'naakte naam'. Fruitachampsa callisoni werd formeel beschreven door James Clark in 2011. De soortaanduiding is ter ere van George Callison.

Het holotype is LACM 120455a, een schedel met vier halswervels.

Beschrijving

Het grootste deel van het lichaam van Fruitachampsa is bekend van verschillende gedeeltelijke skeletten en schedels. Het is een kleine crocodyliform, minder dan een meter lang. Hoewel klein, is Fruitachampsa groot in vergelijking met andere shartegosuchiden, met een maximale schedellengte van negen centimeter. Van bovenaf gezien is de schedel vierkant van vorm aan de achterkant en versmalt naar de snuit. De snuit lijkt qua uiterlijk op die van de levende kaaimansoort Paleosuchus, hoewel hij niet is afgeplat zoals bij moderne krokodilachtigen. Net als bij andere vroege crocodylomorfen, strekt een bot genaamd het palpebrale zich als een wenkbrauw naar achteren uit over de oogkas. De tanden aan de achterkant van de kaken hebben afgeplatte toppen met ribbels over de lengterichting. In tegenstelling tot andere krokodilachtigen, heeft Fruitachampsa geen mandibulaire of antorbitale fenestrae (gaten in de onderkaak en voor de oogkassen). Fruitachampsa verschilt van andere shartegosuchiden doordat hij procoele wervels heeft met holle voorste oppervlakken en bolvormige achterste oppervlakken.

Voor een landbewonende crocodyliform heeft Fruitachampsa lange en extreem slanke ledematen. Beenplaten, osteodermen genaamd, bedekken de rug in twee overlappende rijen en zijn veel dunner dan die van levende krokodilachtigen. De meeste exemplaren van Fruitachampsa behoren waarschijnlijk tot volwassen individuen omdat de wervelboog is versmolten met het lichaam van elke wervel en de sacrale ribben zijn versmolten met het heiligbeen. Bij de meeste levende krokodillen hebben jonge individuen veel niet-samengesmolten elementen in hun wervelkolom. Ook andere kenmerken, zoals een schedeldak met diepe putjes en het samensmelten van de voorhoofdsbeenderen bij sommige individuen, suggereren ook dat het bekende materiaal van Fruitachampsa volwassen individuen voorstelt. Daarom is het onwaarschijnlijk dat Fruitachampsa veel groter werd in lichaamsgrootte dan de exemplaren aangeven.

Classificatie

Voordat hij formeel werd beschreven, werd Fruitachampsa in verschillende fylogenetische analyses opgenomen als de 'Fruita form'. Deze analyses plaatsten het meestal als een basaal lid van een groep genaamd Mesoeucrocodylia. Toen hij in 2011 werd benoemd, groepeerde een fylogenetische analyse van Fruitachampsa hem met een familie van Aziatische crocodyliformen genaamd Shartegosuchidae. Shartegosuchiden liggen buiten Mesoeucrocodylia in een meer basale positie onder Crocodyliformes. Deze niet-mesoueucrocodylische crocodyliformen worden vaak informeel Protosuchia genoemd, hoewel Protosuchia zelden als een monofyletische groep wordt beschouwd. Fruitachampsa werd in eerdere analyses geplaatst als een waarschijnlijke verwant van meer geavanceerde krokodilachtigen, omdat deze studies geen rekening hielden met de slecht bekende Aziatische shartegosuchiden.

Fruitachampsa heeft verschillende kenmerken gemeen met meer geavanceerde crocodyliformen, waaronder procoele wervels en een secundair verhemelte. Deze kenmerken zijn zeer variabel bij crocodyliformen en zijn waarschijnlijk onafhankelijk geëvolueerd bij Fruitachampsa. Hieronder is een cladogram met de fylogenetische plaatsing van Fruitachampsa van Clark (2011):

Crocodyliformes	Protosuchidae Gobiosuchus Zaraasuchus Zosuchus Sichuanosuchus Shantungosuchus Nominosuchus Fruitachampsa Shartegosuchus Adzhosuchus Hsisosuchus Mesoeucrocodylia

Fruitachampsa is de enige shartegosuchide die bekend is uit Noord-Amerika en is een van de jongste leden van de groep. De aanwezigheid van Fruitachampsa in het westen van de Verenigde Staten suggereert dat shartegosuchiden zich vanuit Azië naar Noord-Amerika hebben uitgebreid. Tijdens het Laat-Jura zou de enige route tussen Azië en Noord-Amerika door Europa zijn geweest. Hoewel shartegosuchiden dus waarschijnlijk Europa bewoonden, zijn er geen fossielen gevonden op het continent.