Waaierteengekko's

Waaierteengekko's
	Ptyodactylus dhofarensis, exemplaar uit Oman.
Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Reptilia (Reptielen)
Orde:	Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:	Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:	Gekkota (Gekko's)
Familie:	Phyllodactylidae
Geslacht
	Ptyodactylus; Oken, 1817
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Waaierteengekko's op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Herpetologie

Waaierteengekko's^[1] (Ptyodactylus) zijn een geslacht van hagedissen die behoren tot de gekko's en de familie Phyllodactylidae.

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Lorenz Oken in 1817. Er zijn twaalf soorten, inclusief de pas in 2017 beschreven soort Ptyodactylus ruusaljibalicus.^[2] De bekendste soort is de waaierteengekko (Ptyodactylus hasselquistii).

De geslachtsnaam Ptyodactylus betekent vrij vertaald 'waaier-vinger' en slaat op de vorm van de uiteinden van de vingers en tenen.

Verspreiding en habitat

De hagedissen komen voor in delen van Afrika, het Midden-Oosten en westelijk Azië en leven in de landen en deelgebieden Algerije, Libië, Mali, Niger, Burkina Faso, Nigeria, Togo, Benin, Tsjaad, Kameroen, Soedan, Ethiopië, Egypte, Somalië, Mauritanië, Djibouti, Marokko, Westelijke Sahara, Tunesië, Israël, Jordanië, Irak, Libanon, Verenigde Arabische Emiraten, Oman, Pakistan, Sinaï, Saoedi-Arabië, Eritrea en Jemen.^[2]

De habitat bestaat uit rotsige omgevingen, droge tropische en subtropische scrublands, gematigde en mediterrane scrublands, hete woestijnen, grotten, droge savannen en gematigde graslanden. Ook in door de mens aangepaste streken zoals landelijke tuinen en stedelijke gebieden kunnen de hagedissen worden gevonden.

Beschermingsstatus

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan zeven soorten een beschermingsstatus toegewezen. Zes soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en een soort als 'onzeker' (Data Deficient of DD).^[3]

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam	Auteur	Verspreidingsgebied
Ptyodactylus ananjevae	Nazarov, Melnikov & Melnikova, 2013	Jordanië
Ptyodactylus dhofarensis	Nazarov, Melnikov & Melnikova, 2013	Oman, mogelijk in Jemen
Ptyodactylus guttatus	Heyden, 1827	Egypte, Israël, Syria, Jordanië, Saoedi-Arabië
Ptyodactylus hasselquistii	Donndorff, 1798	Egypte, Sinaï, Israël, Saoedi-Arabië, Syrië, Jordanië, Irak, Ethiopië, Eritrea, Algerije, Kameroen, Soedan, Somalië
Ptyodactylus homolepis	Blanford, 1876	Pakistan
Ptyodactylus orlovi	Nazarov, Melnikov & Melnikova, 2013	Oman, Verenigde Arabische Emiraten
Ptyodactylus oudrii	Lataste, 1880	Algerije, Marokko, Westelijke Sahara, Tunesië
Ptyodactylus puiseuxi	Boutan, 1893	Israël, Syrië, Jordanië, Irak, Libanon
Ptyodactylus ragazzii	Anderson, 1898	Algerije, Libië, Mali, Niger, Burkina Faso, Nigeria, Togo, Benin, Tsjaad, Kameroen, Soedan, Ethiopië, Egypte, Somalië, Mauritanië, Djibouti
Ptyodactylus rivapadiali	Trape, 2017	Mauritanië
Ptyodactylus ruusaljibalicus	Imo-Riudalbas, Metallinou, Pous, Els, Jayasinghe, Pentek-Zakar, Wilms, Al-Saadi, & Carranza, 2017	Verenigde Arabische Emiraten
Ptyodactylus togoensis	Tornier, 1901	Togo, Libië

Bronvermelding

Referenties

↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 186. ISBN 90 274 8626 3.
↑ ^a ^b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Ptyodactylus.
↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Ptyodactylus - IUCN Red List.

Bronnen

(en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Ptyodactylus - Website Geconsulteerd 7 december 2021

[GRZ-1] Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 186. ISBN 90 274 8626 3.

[EMBL-2] Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Ptyodactylus.

[IUCN2-3] International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Ptyodactylus - IUCN Red List.

[1]

[2]

[3]