Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1984

De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1984 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1984. De races werden verreden op 5 augustus 1984 op het Silverstone circuit nabij Silverstone (Northamptonshire). Tijdens deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 125cc-klasse beslist.

Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1984
Circuit Silverstone (De plattegrond is ouder, omdat in 1975 een chicane werd gecreëerd bij Woodcote. Deze werd echter bij motorraces niet gebruikt, waardoor deze plattegrond de juiste situatie weergeeft.)
Officiële naam	Marlboro British Grand Prix
Land	Verenigd Koninkrijk
Datum	5 augustus 1984
Organisator	FIM / ACU
500 cc
Poleposition	Raymond Roche
Snelste ronde	Randy Mamola
Eerste	Randy Mamola
Tweede	Eddie Lawson
Derde	Ron Haslam
250 cc
Poleposition	Manfred Herweh
Snelste ronde	Christian Sarron
Eerste	Christian Sarron
Tweede	Andy Watts
Derde	Carlos Lavado
125 cc
Poleposition	Bruno Kneubühler
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Jean-Claude Selini
Derde	Fausto Gresini
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Tweede	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Derde	Werner Schwärzel/ Andreas Huber

Algemeen

De Britse Grand Prix werd bezocht door 54.000 toeschouwers, die eigenlijk in alle klassen spannende races te zien kregen. Het ontbreken van Freddie Spencer (gebroken sleutelbeen) werd goedgemaakt door Randy Mamola, die de viercilinder Honda NSR 500 naar de eerste plaats reed. Manfred Herweh leek de 250cc-race te winnen tot hij in de voorlaatste bocht viel, Ángel Nieto verzekerde zich van zijn dertiende wereldtitel en Egbert Streuer/Bernard Schnieders leverden een flink gevecht met Rolf Biland/Kurt Waltisperg. De Britten hadden wellicht gehoopt op goede prestaties van Ron Haslam, Barry Sheene en Rob McElnea, maar de beste Britse prestatie werd geleverd door de jonge amateur Andy Watts, die met een grotendeels Britse machine (EMC met een Spondon-frame) bijna de 250cc-race won. Op de racedag was het droog, maar op de laatste trainingsdag had het hard geregend, waardoor de trainingstijden van vrijdag niet meer verbeterd konden worden.

500cc-klasse

De training

HRC had uitgerekend dat juist het circuit van Silverstone uitermate geschikt was voor de sterke Honda NSR 500 viercilinder, die tot dat moment alleen door Freddie Spencer ingezet was. Het was inmiddels duidelijk dat Spencer, die in Laguna Seca een sleutelbeen gebroken had, niet zou kunnen starten en ook niet kon deelnemen aan de Zweedse GP. Het was voor de andere HRC-rijders zaak om te voorkomen dat Eddie Lawson veel punten zou scoren, omdat de wereldtitelstrijd anders al beslist zou zijn voordat Spencer weer fit was. Daarom kregen Randy Mamola en Ron Haslam de opdracht en privérijder Raymond Roche het verzoek met de NSR 500 te trainen. Didier de Radiguès kreeg net als in de Belgische Grand Prix een driecilinder NS 500-fabrieksmotor voor zijn Chevallier-ELF-Honda. Yamaha had het gevaar gezien en machines klaar staan voor eerste rijder Eddie Lawson, maar ook voor Wayne Rainey en Tadahiko Taira en er ging zelfs een gerucht dat Kenny Roberts persoonlijk de belangen van Lawson zou komen verdedigen. Dit bleef allemaal achterwege nu Spencer niet kon starten. Lawson startte met Dunlop-diagonaalbanden, terwijl Michelin (en daarmee Honda) al radiaal-achterbanden had. Steeds meer Honda viercilinders kwamen uit de vrachtauto's, maar Randy Mamola, Raymond Roche en Ron Haslam moesten erg aan de machines wennen. Raymond Roche had met zijn eigen Honda RS 500 R met een fabrieks-NS 500 driecilinder in het frame al een snelle ronde gereden. Met de viercilinder NSR 500 viel hij in Abbey Curve, maar hij bracht de machine rijdend terug naar de pit. Toch kon hij de tijd met de driecilinder niet verbeteren. Dat kon trouwens niemand, zodat Roche vanaf poleposition mocht starten. De tests met de viercilinder kostten veel tijd, waardoor ook de andere Honda-rijders problemen kregen. Uiteindelijk reed Haslam slechts de vijfde tijd en Mamola de vierde. Didier de Radiguès stond met een driecilinder op de tweede startplaats. Eddie Lawson nam genoegen met de derde tijd. Voor de race koos alleen Randy Mamola voor de viercilinder-Honda.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Raymond Roche	HRC-Honda	1"28'80
2.	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-HRC-Honda	1"29'90
3.	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	1"29'71
4.	Randy Mamola	HRC-Honda	1"29'91
5.	Ron Haslam	HRC-Honda	1"30'41
6.	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	1"30'97
7.	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	1"31'48
8.	Paul Lewis	Suzuki	1"31'48
9.	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	1"31'85
10.	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	1"31'88

De race

Verdeling Honda-motoren

(gekleurde achtergrond: officieel HRC-Honda-fabriekscoureur)

Coureur	Frame	Motor	Banden
Randy Mamola	Fabrieks-HRC-Honda NSR 500		Michelin
Ron Haslam	Fabrieks-HRC-Honda NS 500		Michelin
Takazumi Katayama	Fabrieks-HRC-Honda NS 500		Michelin
Raymond Roche	Fabrieks-HRC-Honda NS 500		Michelin
Wayne Gardner	Productie-Honda RS 500 R	Fabrieks-HRC-Honda NS 500	Dunlop
Didier de Radiguès	Fabrieks-Chevallier	Fabrieks-HRC-Honda NS 500	Dunlop

Dat Raymond Roche tijdens de 8 uur van Suzuka een rib gebroken had belette hem niet vanaf poleposition te starten. "Rocket" Ron Haslam deed zijn bijnaam eer aan door - zoals zo vaak - een bliksemstart te maken, in eerste instantie gevolgd door Barry Sheene, die echter al snel werd gepasseerd door Didier de Radiguès. In de derde ronde kwam de groep met Randy Mamola, Eddie Lawson, Raymond Roche en Barry Sheene dichter bij de beide kopmannen. In de negende ronde kwamen Mamola, Lawson, Haslam en De Radiguès aan de leiding en zij lieten de rest achter zich, met uitzondering van Roche, die in die ronde uitviel. Een grote groep achterblijvers brak het viertal in tweeën: Mamola en Lawson vechtend om de leiding, Haslam en De Radiguès om de derde plaats. In de voorlaatste ronde moest Lawson afhaken en Mamola won. Haslam hoefde De Radiguès niet te verslaan want die viel in de laatste ronde uit door een gebroken ketting.

Uitslag 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Randy Mamola	HRC-Honda	42"18'64	4	15
2	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	42"21'09	3	12
3	Ron Haslam	HRC-Honda	42"36'90	5	10
4	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	42"54'55	6	8
5	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	42"55'11	7	6
6	Wayne Gardner	Honda	43"07'89	13	5
7	Rob McElnea	Heron-Suzuki	43"28'42	12	4
8	Takazumi Katayama	HRC-Honda	43"28'45	19	3
9	Roger Marshall	Honda	43"28'58	14	2
10	Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	43"32'96	22	1
11	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	43"33'19	10
12	Reinhold Roth	Fath-Honda	43"43'78	15
13	Keith Huewen	Suzuki	43"48'94	29
14	Mark Salle	Suzuki	43"49'06	25
15	Paul Iddon	Suzuki	43"49'36	28
16	Steve Parrish	Yamaha	43"50'89	18
17	Mick Grant	Suzuki	+1 ronde	17
18	Fabio Biliotti	Honda	+1 ronde	21
19	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	+1 ronde	9
20	Trevor Nation	Suzuki	+1 ronde	37
21	Graham Wood	Yamaha	+1 ronde	26
22	Simon Buckmaster	Suzuki	+1 ronde	35
23	Rob Punt	Suzuki	+1 ronde	36
24	Mile Pajic	SNRT-Honda	+1 ronde	42
25	Massimo Broccoli	Honda	+1 ronde	38
26	Louis-Luc Maisto	Honda	+2 ronden	43
27	Paolo Ferretti	Suzuki	+2 ronden	40
28	Christoph Bürki	Suzuki	+2 ronden	39
29	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	+2 ronden	33
30	Alan Irwin	Suzuki	+6 ronden	41

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak
Hervé Moineau	Cagiva	Blessure

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-HRC-Honda	Ketting	2
David Griffith	Suzuki		34
Paul Lewis	Suzuki	Val	8
Wolfgang von Muralt	Suzuki		16
Klaus Klein	Suzuki		23
Gary Lingham	Suzuki		31
Leandro Becheroni	Suzuki	Val	11
Henk van der Mark	SNRT-Honda	Ontsteking	32
Raymond Roche	HRC-Honda	Aandrijving	1
Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki		20
Roger Burnett	Suzuki		30
Joey Dunlop	Honda		24

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure
Chris Guy	Honda	Gestopt
Tadahiko Taira	Yamaha
Massimo Broccoli	Honda
Eero Hyvärinen	Suzuki
Brett Hudson	Yamaha
Gustav Reiner	Honda	Blessure
Marco Lucchinelli	Cagiva

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	119
2	Randy Mamola	HRC-Honda	96
3	Freddie Spencer	HRC-Honda	87
4	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	75
5	Ron Haslam	HRC-Honda	67
6	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	34
7	Wayne Gardner	Honda / HRC-Honda	23
8	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	19
8	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda / Chevallier-ELF-HRC-Honda	18
10	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	17

250cc-klasse

De training

De spanning was in de 250cc-klasse nog steeds te snijden. Jean-François Baldé was precies een seconde trager dan Manfred Herweh, maar tussen Baldé en de vijftiende tijd van Stéphane Mertens zat ook maar een seconde. De snelheid van Herweh deed het ergste vrezen voor de race, maar Baldé hoopte eindelijk eens een goed resultaat te behalen voor Pernod.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	1"33'26
2.	Jean-François Baldé	Pernod	1"34'26
3.	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	1"34'31
4.	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	1"34'34
5.	Martin Wimmer	Yamaha	1"34'40
6.	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	1"34'45
7.	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	1"34'54
8.	Guy Bertin	MBA	1"34'59
9.	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	1"34'66
10.	Harald Eckl	Rotax	1"34'67

De race

Manfred Herweh had niets aan zijn poleposition toen hij in plaats van een duwstart een stepstart, zittend op de machine maakte. Hij was als voorlaatste weg, terwijl Andy Watts met zijn EMC met Spondon-frame even de leiding nam. Die werd binnen enkele honderden meters overgenomen door Carlos Lavado. In de vijfde ronde maakte Watts een klein foutje dat hem terugwierp in de achtervolgende groep, maar op hetzelfde moment verscheen Herweh aan het achterwiel van Lavado en hij nam meteen de leiding over. De achtervolgers (o.a. Martin Wimmer, Sito Pons, Toni Mang, Thierry Espié, Jean-François Baldé en Christian Sarron) slokten Lavado op, maar Herweh ging er alleen vandoor. De gevechten in de achtervolgende groep zorgden ervoor dat Herweh weg kon lopen, maar toen Sarron het heft in handen nam werd het gat weer gedicht. Herweh bleef in de groep van acht hangen tot de laatste ronde, toen hij met gemak weer weg leek te lopen. Hij keek regelmatig om en zag het gat groter worden, maar in de voorlaatste bocht (Abbey) schoof zijn voorwiel weg en viel hij. Nu volgde een spectaculaire finish met Sarron als eerste, Watts tweede en Lavado derde.

Uitslag 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	38"03'90	3	15
2	Andy Watts	EMC-Rotax	38"04'14	11	12
3	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	38"04'37	4	10
4	Jean-François Baldé	Pernod	38"04'54	2	8
5	Martin Wimmer	Yamaha	38"04'64	5	6
6	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	38"04'65	7	5
7	Harald Eckl	Rotax	38"15'76	10	4
8	Jean-Michel Mattioli	Sonauto-Yamaha	38"16'01	21	3
9	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	38"28'67	18	2
10	Teruo Fukuda	Yamaha	38"28'70	14	1
11	Toni Mang	HB-Yamaha	38"28'88	16
12	Herbert Besendörfer	Yamaha	38"28'89	12
13	Jacques Bolle	Pernod	38"30'85	29
14	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	38"31'38	19
15	Donnie McLeod	Yamaha	38"45'90	32
16	Thierry Rapicault	Yamaha	39"00'45	24
17	Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha	39"01'16	25
18	Siegfried Minich	Yamaha	39"01'23	28
19	Patrick Fernandez	Yamaha	39"04'62	27
20	Paul Tinkler	Yamaha	39"11'98	39
21	René Delaby	Yamaha	39"28'28	42
22	Graeme McGregor	EMC-Rotax	39"32'95	34
23	Bruno Lüscher	Yamaha	39"32'96	35
24	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha	39"33'18	41
25	Graham Young	Rotax	+1 ronde	33
26	Gary Noël	EMC-Rotax	+1 ronde	37
27	Manfred Obinger	Yamaha	+1 ronde	40
28	Niall Mackenzie	Armstrong-Rotax	+1 ronde	26

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	Val	1
Guy Bertin	MBA		8
Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha		9
Richard Hubin	Yamaha		13
Stéphane Mertens	Yamaha	Val	15
Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	Motor	17
Roland Freymond	Honda		20
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	Motor	6
August Auinger	MBA		22
Tony Head	Rotax
Peter Hubbard	Rotax
Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk	Oorzaak
Fausto Ricci	Yamaha
Loris Reggiani	Kawasaki
Mar Schouten	Yamaha

Niet deelgenomen

Coureur	Merk
Mario Rademeyer	Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	97
2	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	70
3	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	61
4	Toni Mang	HB-Yamaha	58
	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax
6	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	40
7	Martin Wimmer	Yamaha	39
8	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	29
9	Guy Bertin	MBA	20
	Jean-François Baldé	Pernod

125cc-klasse

De training

Opmerkelijk genoeg stond de snelste Garelli met Eugenio Lazzarini slechts op de vijfde startplaats, terwijl het merk toch op het punt stond de wereldtitel binnen te halen. Dat Ángel Nieto niet hoog stond was normaal: hij was in de races zo snel dat hij niet veel aandacht besteedde aan de startpositie. Fausto Gresini, de beoogde opvolger van Lazzarini, werd slechts tiende. Daardoor stonden de MBA's van Bruno Kneubühler, August Auinger, Jean-Claude Selini en Henk van Kessel op de eerste vier startplaatsen.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Bruno Kneubühler	MBA	1"39'54
2.	August Auinger	Bartol-MBA	1"39'57
3.	Jean-Claude Selini	MBA	1"39'99
4.	Henk van Kessel	MBA	1"40'32
5.	Eugenio Lazzarini	Garelli	1"40'46
6.	Maurizio Vitali	MBA	1"40'61
7.	Ángel Nieto	Garelli	1"40'67
8.	Stefano Caracchi	MBA	1"41'01
9.	Hans Müller	MBA	1"41'10
10.	Fausto Gresini	Garelli	1"41'25

De race

Er ontstond nogal wat consternatie na de opwarmronde van de 125cc-klasse toen Ángel Nieto met een afgebroken clip-on op de grid terugkeerde. Wedstrijdleider Vernon Cooper probeerde nog het "drie minuten"-bord te tonen, maar de rijders vonden dat de start moest worden uitgesteld om het stuur van Nieto te repareren. Nieto had het vaak voor hen opgenomen als er problemen met organisatoren waren geweest en ook het publiek wilde de twaalfvoudig wereldkampioen aan het werk zien. Veteraan Chas Mortimer overtuigde Cooper en de start werd dus een kwartier uitgesteld. Fausto Gresini had de beste start, maar op Farm Straight stelde August Auinger orde op zaken en hij reed lang aan de leiding van de race. Achter hem vond voor de zoveelste keer de "Nieto-show" plaats; Ángel Nieto die met veel handgebaren probeerde orders te geven aan Fausto Gresini. Terwijl Nieto aansluiting zocht met Auinger droeg hij Gresini op in zijn slipstream te blijven, zodat ze samen naar voren gingen. Na een paar ronden vond ook Eugenio Lazzarini aansluiting, zodat er een viermans kopgroep ontstond. Gresini mocht even op de tweede plaats rijden, maar toen hij het achterwiel van Auinger niet kon bereiken nam Nieto het weer over en binnen een halve ronde hing de Garelli-trein weer achter Auinger. Een achterblijver gaf Auinger opnieuw een kleine voorsprong en dit keer kon alleen Nieto het gat weer dichtrijden. Auinger bezweek onder de druk en kwam halverwege de race ten val, maar de steeds omkijkende Nieto miste plotseling ook Lazzarini, die met een kapotte ontsteking was uitgevallen. Vanaf dat moment had Nieto aan de tweede plaats genoeg om voor de dertiende keer wereldkampioen te worden, maar zijn werk als regisseur was nog niet voorbij. Nog steeds gaf hij tekens aan Gresini, want hij zag een achtervolgend duo naderen: Jean-Claude Selini en Bruno Kneubühler. Nieto moest zelf uit hun greep blijven en liet Gresini achter. Die werd inderdaad ingerekend, maar hij werd achter Selini nog wel derde. Nieto was nu definitief wereldkampioen 125 cc.

Uitslag 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	33"43'58	7	15
2	Jean-Claude Selini	MBA	33"49'21	3	12
3	Fausto Gresini	Garelli	33"49'51	10	10
4	Bruno Kneubühler	MBA	33"49'69	1	8
5	Maurizio Vitali	MBA	34"07'13	6	6
6	Luca Cadalora	MBA	34"07'28	30	5
7	Olivier Liegeois	MBA	34"07'43	12	4
8	Stefano Caracchi	MBA	34"22'41	8	3
9	Johnny Wickström	MBA	34"23'52	17	2
10	Jacky Hutteau	MBA	34"42'11	18	1
11	Anton Straver	MBA	34"50'85	16
12	Ezio Gianola	MBA	34"59'99	13
13	Domenico Brigaglia	MBA	34"59'99	20
14	Mike Leitner	MBA	35"17'40	24
15	Willi Hupperich	Seel	35"24'25	23
16	Alois Pavlic	MBA	35"27'04	26
17	Tony Smith	Casal	+1 ronde	25
18	Helmut Lichtenberg	MBA	+1 ronde	27
19	Thomas Pedersen	MBA	+1 ronde	29
20	Giuseppe Ascareggi	MBA	+1 ronde	32
21	Ian McConnachie	Arfryn	+1 ronde	31
22	Peter Sommer	MBA	+1 ronde	33
23	Doug Flather	MBA	+1 ronde	34
24	Robert Hmeljak	MBA	+1 ronde	36
25	Steve Mason	MBA	+1 ronde	37

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Henk van Kessel	MBA	Val	4
Eugenio Lazzarini	Garelli	Ontsteking	5
Hans Müller	MBA		9
Willy Pérez	MBA		11
Alex Bedford	MBA		14
Lucio Pietroniro	MBA	Val	15
Peter Balaz	MBA		19
Robin Appleyard	MBA		21
Neil Robinson	MBA		22
Beat Sidler	MBA		28
Jacques Grandjean	MBA		35
August Auinger	MBA	Val	2

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Hubert Abold	MBA	Geen 80cc-race
Hakan Olsson	Starol
Gerhard Waibel	MBA	Geen 80cc-race

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ángel Nieto (wereldkampioen)	Garelli	90
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	56
3	Jean-Claude Selini	MBA	33
4	Hans Müller	MBA	27
	Bruno Kneubühler	MBA
6	Fausto Gresini	MBA/Garelli	26
7	Stefano Caracchi	MBA	25
8	Luca Cadalora	MBA	23
9	Maurizio Vitali	MBA	22
10	August Auinger	Bartol-MBA	21

Zijspanklasse

De training

Egbert Streuer was een fractie langzamer dan Rolf Biland, maar dat was van geen belang. Biland speelde in het wereldkampioenschap geen rol meer en Streuer was bijna een seconde sneller dan zijn naaste concurrent Alain Michel en 2½ seconde sneller dan Werner Schwärzel. Die laatste had zijn motor dan ook niet zozeer op snelheid als op betrouwbaarheid afgesteld. Die betrouwbaarheid had hem in het seizoen 1982 de wereldtitel opgeleverd en in dit seizoen was hij ook nog niet uitgevallen. Zonder een enkele race te winnen stond hij slechts twee punten achter Streuer.

Trainingstijden

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	1"32'40
2.	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	1"32'57
3.	Alain Michel	Jean-Michel Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	1"33.45
4.	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	1"33'83
5.	Mick Barton	Simon Birchall	LCR-Yamaha	1"33'99
6.	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	1"34'12
7.	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	1"34'66
8.	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	1"34'82
9.	Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	1"35'48
10.	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	1"35'56

De race

Vanaf de tweede startrij had Werner Schwärzel de snelste start, maar ook de combinatie Mick Barton/Simon Birchall kwam goed weg en ging zelfs even aan de leiding. Uiteindelijk viel Barton terug doordat een Big-endlager uitgelopen was, tot opluchting van Bernard Schnieders, die niet gediend was van het gevaarlijke rijden van Barton. Halverwege de race bestond de kopgroep uit de vechtende combinaties Egbert Streuer/Bernard Schnieders en Rolf Biland/Kurt Waltisperg. Schwärzel/Andreas Huber konden het tempo nog volgen omdat ze niet aan het gevecht deelnamen, maar moesten uiteindelijk toch afhaken. Nu volgde een gevecht waarbij Streuer en Biland elkaar tientallen malen inhaalden, maar de machine van Streuer had een voordeel in snelle rechter bochten. Het circuit kende vijf van dergelijke bochten, terwijl de drie linker bochten (Maggotts, Chapel en Abbey) tamelijk flauw waren. Vooral in de scherpe rechterknik Becketts was goed te zien dat Biland's combinatie veel verder naar buiten liep. Toch bleef Biland dichtbij en drie ronden voor het einde passeerde hij Streuer bij het ingaan van de laatste bocht (Woodcote). Streuer pakte de eerste plaats terug, maar was de voorlaatste ronde liever als tweede ingegaan om in Woodcote dezelfde manoeuvre uit te voeren. Dat ging echter niet op: Biland kon Streuer eenvoudig niet meer passeren en Streuer won met 0,3 seconde voorsprong. Dit was de eerste keer dat Streuer Biland in een rechtstreeks duel versloeg, maar belangrijker was dat hij weer enkele punten uitliep op Werner Schwärzel. Alain Michel had de verkeerde banden gekozen en werd vierde, geholpen door het feit dat Steve Webster/Tony Hewitt en Steve Abbott/Shaun Smith uitvielen.

Uitslag Zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	31"10'21	2	15
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	31"10'55	1	12
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	31"19'61	6	10
4	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	31"57'26	3	8
5	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	31"59'10	7	6
6	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	32"10'77	10	5
7	Rolf Steinhausen	Wolfgang Kalauch	Busch-Yamaha	32"12'95		4
8	Mick Boddice	Chas Birks	LCR-Yamaha	32"28'44		3
9	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha	35"35'16		2
10	René Progin	Yvan Hunziker	Seymaz-Yamaha	33"19'37		1
11	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	+1 ronde	8
12	Drew	Gadsen	Onbekend	+1 ronde
13	Pascal Faivre	Roger Gloor	Yamaha	+1 ronde
14	Dennis Bingham	Julia Bingham	LCR-Yamaha	+1 ronde
15	Evans	Wilbraham	Onbekend	+4 ronden

Niet gefinisht

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	Vastloper	4
Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha|	Big-end
Mick Barton	Simon Birchall	LCR-Yamaha	Big-end	5
Graham Gleeson	Kurt Rothenbühler	Windle-Yamaha
Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	Ongeval
Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha		9
Hein van Drie	Iain Colquhoun	LCR-Yamaha	Ongeval	18
Jos Modder	Martin van 't Klooster	LCR-Yamaha	Motor	30

Top tien tussenstand zijspanklasse

Pos.	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	67
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	60
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	55
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	42
5	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	30
6	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	26
7	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	25
8	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	12
	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha
10	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	11

Trivia

Vlaggeninstructie

Wedstrijdleider Vernon Cooper liet alle coureurs voor aanvang van de trainingen een formulier invullen met de betekenis van de wedstrijdvlaggen. Tijdens de Britse Grand Prix van 1983 waren de Amerikanen Kenny Roberts, Randy Mamola, Freddie Spencer en Eddie Lawson doorgereden na het ongeval waarbij Norman Brown en Peter Huber verongelukten. De race zou niet zijn afgevlagd en Cooper werd zelfs verweten dat hij te oud zou zijn voor deze verantwoordelijke functie. Feit was echter dat de olievlag en de gele vlag gekruist werden getoond, waarop Barry Sheene onmiddellijk de pit in reed, want hij wist dat de betekenis hiervan overeenkwam met een rode vlag. De Amerikanen en de pers die Cooper fouten hadden verweten kenden zelf de regels dus niet.

Inbraak

Egbert Streuer en Bernard Schnieders verspeelden een trainingsdag toen ze een dag moesten doorbrengen bij de Nederlandse Ambassade in Londen en de Britse politie. Toen ze in de buurt van Tower Bridge waren gaan eten bleek de voorruit van hun busje ingeslagen en alle paspoorten, rijbewijzen, carnets en enkele duizenden guldens gestolen.

Andy Watts

Andy Watts werkte bij het Frigoscandia vriesveembedrijf in zijn woonplaats King's Lynn. Hij reed de Britse Grand Prix om sponsors te interesseren voor een volledig GP-seizoen in 1985, maar niet veel mensen hadden verwacht dat hij zo sterk zou rijden.

Paul Lewis

Paul Lewis had adviezen gehad van oud-wereldkampioen Bill Lomas, die hem ook tijdens deze Grand Prix begeleidde. Lewis was al blij met zijn achtste startplaats, maar in de race - ook al vechtend om de achtste plaats - nam hij duidelijk te veel risico's en hij kwam ten val.

Haas is het haasje

In de 19e ronde van de 500cc-race raakte Randy Mamola, net toen hij de leiding van Eddie Lawson had overgenomen, een overstekende haas. Mamola schrok er kennelijk van, want Lawson kwam meteen voorbij. De haas kwam terecht in de berm, juist op de plaats waar de gevallen Leandro Becheroni naar de race stond te kijken. Becheroni nam de dode haas mee en bood hem na de race aan Lawson en Mamola aan.

Handkracht

Zijspancoureur Theo van Kempen miste een training doordat een keurmeester zo hard aan zijn remhendel had gerukt dat het afbrak.

Vrienden

Het gevecht tussen Egbert Streuer/Bernard Schnieders en Rolf Biland/Kurt Waltisperg was spectaculair, maar geen moment gevaarlijk. De beide combinaties hadden er zelfs van genoten. Ze kenden elkaar goed en wisten van elkaar dat er geen domme dingen zouden gebeuren.

Bronnen

• Motor Magazine
• Moto 73

---

Voetnoten

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië

1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024 · 2025