Isle of Man TT 1925

De Isle of Man TT 1925 was de veertiende uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.

Vlag van Man TT van Man 1925
Snaefell Mountain Course
Officiële naam 1925 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Organisator ACU
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Howard R. Davies
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman
Derde Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Howard R. Davies
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Lightweight TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Edwin Twemlow
Tweede Vlag van Ierland Paddy Johnston
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Twemlow
Ultra-Lightweight TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Tweede Vlag van Ierland Paddy Johnston
Derde Vlag van Schotland Jock Porter
Sidecar TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon / Vlag van Verenigd Koninkrijk Walter Denny
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Parker / K. Horstman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Taylor / Onbekend
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk George Grinton / Tony Mahon
Mijlpalen
1925

Algemeen

bewerken

In 1925 keerden de kansen voor Wal Handley en het team van Rex-ACME. Hij had al twee keer de snelste ronde in een race gereden, om vervolgens uit te vallen. Dat gebeurde in de Lightweight TT van 1922 en de Lightweight TT van 1923, terwijl hij in 1924 in twee klassen uitviel na aan de leiding te hebben gereden. Dit keer won hij twee klassen, en daarmee was hij de eerste coureur die daarin slaagde. Howard R. Davies had zijn eigen machines gebouwd, de HRD's met JAP-motor, waarmee hij tweede werd in de Junior TT en de Senior TT won. Wegens gebrek aan belangstelling werden zowel de Ultra-Lightweight TT als de Sidecar TT na dit jaar afgeschaft.

Passages

bewerken

Intussen kon de speaker via luidsprekers het publiek, vooral bij de TT Grandstand, goed op de hoogte houden van het verloop van de races. De tijden werden doorgebeld vanaf Ballig, Sulby, Ramsey, the Bungalow Hotel, The Keppel Hotel bij Creg-ny-Baa en uiteraard Signpost Corner.

Senior TT

bewerken

Zes ronden (364 km), motorfietsen tot 500 cc.

Howard R. Davies was erg succesvol met zijn zelfbouw-HRD. Hij versloeg alle fabrieksteams en won met bijna vier minuten voorsprong op AJS-rijder Frank Longman. De Douglas-rijders ondervonden allemaal problemen en geen van hen haalde de finish.

Uitslag Senior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Howard R. Davies HRD-JAP 3:25"25'8 66,13 mph
2   Frank Longman AJS 3:29"10'0 64,95 mph
3   Alec Bennett Norton 3:30"08'0 64,05 mph
4   Tom Bullus P&M 3:39"16'0 61,96 mph
5   Harry Langman Scott 3:39"49'0 61,18 mph
6 Les Randles Sunbeam 3:40"45'0 61,54 mph
7 C. Waterhouse Sunbeam 3:40"52'0 61,51 mph
8   Achille Varzi Sunbeam 3:42"59'0 61,49 mph
9   Harold Willis Montgomery-JAP 3:43"48'0 60,70 mph
10 F. Tetsall Sunbeam 3:46"43'0 59,03 mph
11 R. Crauford Norton
12 S. Ollerhead DOT-JAP
13   Tom Simister Norton
14   Tom Sheard New Hudson
15   I. Macaya Norton
16   J. Stuart Norton
17 E. Searle Norton
18 C. Young Triumph

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Dixon Douglas Val
  George Dance Sunbeam
  Graham Walker Sunbeam
  Gus Kuhn Douglas
  Jimmie Simpson AJS Bougie
  Joe Craig Norton
  Jock Porter New Gerrard-Blackburne
Jim Whalley Douglas
Vic Anstice Douglas

Junior TT

bewerken

Zes ronden (364 km), motorfietsen tot 350 cc.

In de Junior TT kwam eindelijk de lang verwachte eerste overwinning van de jonge Walter Handley. Met zijn Rex-ACME reed hij een nieuw ronde- en racerecord en hij finishte bijna vier minuten voor Howard R. Davies met zijn zelfbouw-HRD. AJS-fabrieksrijder Jimmie Simpson was niet blij met zijn derde plaats, Hij dacht gewonnen te hebben, maar had waarschijnlijk signalen van zijn team onderweg verkeerd begrepen, waardoor hij langzamer was gaan rijden.[1]

Uitslag Junior TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Wal Handley Rex-ACME 3:28"56'4 65,02 mph
2   Howard R. Davies HRD-JAP 3:32"42'0 63,87 mph
3   Jimmie Simpson AJS 3:39"20'0 61,89 mph
4   Charlie Hough AJS 3:49"58'0 59,07 mph
5 H. Harris HRD-JAP 3:50"47'0 58,87 mph
6   Len Horton New Imperial 3:52"26'0
7 C. Young Royal Enfield 3:53"25'0
8   Charlie Dodson Sunbeam 3:56"24'0
9 F. Tetsall Sunbeam 3:59"08'0
10 R. Mundey New Hudson 4:00"55'0
11 J. McGowan Matador-JAP 4:01"43'0
12 G. Stanard Grindlay-Peerless-JAP 4:02"14'0
13 R. Gelling New Imperial 4:07"47'0
14 F. Marston Montgomery-JAP 4:16"10'0
15 T. Cordiner Matador-JAP 4:16"26'0
16 C. Merrill Rex-ACME 4:24"06'0
17 F. Reynard Royal Enfield 4:34"17'0
18 A. Austin BSA 4:45"45'0
19   Tom Sheard Douglas
20 B. Kershaw New Hudson

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Jim Whalley Douglas
  Edwin Twemlow New Imperial
  Frank Longman AJS
  Freddie Dixon Douglas
  George Dance Sunbeam
  Gus Kuhn Velocette
  Kenneth Twemlow New Imperial
  Stanley Woods Royal Enfield Gebroken stuur[2]
  Achille Varzi Sunbeam
  Jock Porter New Gerrard-Blackburne
  Paddy Johnston Cotton-Blackburne

Lightweight TT

bewerken

Zes ronden (364 km), motorfietsen tot 250 cc.

Bijna had Wal Handley drie races in een week gewonnen. In de Lightweight TT bouwde hij al in de eerste twee ronden een voorsprong van ruim twee minuten op zijn vriend en landgenoot Paddy Johnston, maar door een lekke band viel hij bij Signpost Corner, waarbij ook zijn koppeling vernield werd. Johnston moest uiteindelijk Eddie Twemlow ook voorlaten, maar hij finishte voor Eddie's broer Kenneth.

Uitslag Lightweight TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Edwin Twemlow New Imperial 3:55"18'0 57,74 mph
2   Paddy Johnston Cotton-Blackburne 3:58"51'0 56,86 mph
3   Kenneth Twemlow New Imperial 4:03"19'0 55,83 mph
4 J. Cooke DOT-JAP 4:05"41'0 55,29 mph
5   Doug Prentice P&P 4:27"39'0 50,76 mph

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Len Horton New Imperial Motor
  Wal Handley Rex-ACME Koppeling
  Stanley Woods New Imperial Motor
  Jock Porter New Gerrard-Blackburne Gebroken tuimelaar

Ultra-Lightweight TT

bewerken

Vier ronden (243 km), motorfietsen tot 175 cc.

In de Ultra-Lightweight TT werd Wal Handley de eerste coureur die twee races in een week won. Hij reed een nieuw ronderecord en een record racegemiddelde. Jock Porter's New Gerrard sloeg pas aan aan het einde van de pit, waardoor Paddy Johnston, die vijf seconden later was gestart, hem al passeerde. Ook Charlie Dodson startte slecht. Porter passeerde Sulby echter als eerste. In de vierde ronde ging Handley Porter bij Sulby voorbij. Omdat hij twee minuten na Porter gestart was, reed hij dus ruim aan de leiding. Zijn vriend Paddy Johnston werd met een Cotton tweede, met ruim zes minuten achterstand. Er was maar weinig belangstelling voor de race: slechts zeven deelnemers verschenen aan de start.

Uitslag Ultra-Lightweight TT

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1   Wal Handley Rex-ACME 2:49"27'0 53,45 mph
2   Paddy Johnston Cotton-Blackburne 2:55"54'0 52,08 mph
3   Jock Porter New Gerrard-Blackburne 2:57"40'0 50,98 mph
4 F. Morgan Cotton-Blackburne 3:03"18'0 49,41 mph
5 C. Barrow Excelsior-Villiers
6   Charlie Dodson DOT-Villiers

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
N. Hall Excelsior-Villiers

Sidecar TT

bewerken

Drie ronden (182 km), zijspancombinaties tot 600 cc.

Freddie Dixon reed weliswaar een nieuw ronderecord, maar in de derde ronde liep zijn motor bij Crosby al slecht om bij Ballacraine stil te vallen. Zijn Douglas-teamgenoot Hatton kreeg in Kirk Michael een ongeluk door een gebroken voorvork. Hij liep daarbij een shock op. Al met al zouden de amateurs de race beslissen. Len Parker won de Sidecar TT voor A. Taylor.

Uitslag Sidecar TT

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1   Len Parker Ken Horstman Douglas RA 2:44"01'8 55,22 mph
2 A. Taylor Onbekend Norton Model 25 2:45"58'0 54,57 mph
3   George Grinton Tony Mahon Norton Model 25 2:46"45'0 54,31 mph
4   Frank Longman Onbekend AJS 2:59"10'0 50,55 mph
5   Jimmie Simpson Onbekend AJS 3:01"53'0 49,79 mph
6 O. Bridcutt Onbekend Dunelt 3:03"34'0 49,34 mph

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Freddie Dixon   Walter Denny Douglas RA
  George Tucker   Walter Moore Norton Model 25
  Graham Walker Onbekend Sunbeam
  Harry Langman Onbekend Scott Versnellingsbak
  Harry Reed Onbekend DOT-JAP Achterrem
L. Driscoll Onbekend Norton Model 25 Tuimelaarlager
F. Hatton Onbekend Douglas RA ongeval

Jonge toeschouwer

bewerken

De anderhalf jaar oude Murray Walker bekeek deze TT vanaf de arm van zijn moeder. Die zag haar echtgenoot Graham uitvallen in de Senior TT en in de Sidecar TT. Graham zou later verslaggever voor de British Broadcasting Corporation worden en toen hij stopte nam zoon Murray het van hem over. Hij zou een van de beroemdste verslaggevers van motorraces en Formule 1-races worden.

Saaie race

bewerken

Hoewel de speaker nu de doorkomsttijden over vrijwel het hele circuit kon doorgeven, had hij in de derde ronde van de Ultra-Lightweight TT niet veel te doen. Daarom riep hij maar om dat de marhals bij Governor's Bridge niet genoeg bier kregen. Het publiek riep daarop terug dat ze maar naar "Porter" moesten vragen. Porter was een biermerk, maar Jock Porter reed in de race.

Geschoren

bewerken

Hoewel men na de race spottend zei dat de bakkenist van Harry Reed "goed geschoren" was, had hij toch lichte verwondingen. Bij zijn laatste doorkomst in Braddan had hij een muurtje geraakt, waardoor hij schaafwonden in zijn gezicht had opgelopen. Zijn stofbril was daarbij afgerukt.