Grand Prix-wegrace van België 1953

De Grand Prix-wegrace van België 1953 was de derde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1953. De races werden verreden op 5 juli op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen drie klassen aan de start: 500 cc, 350 cc en de zijspanklasse.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1953
Circuit de Spa-Francorchamps
Land Vlag van België België
Datum 5 juli 1953
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Italië Alfredo Milani
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Tweede Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggerl Kraus/Vlag van Duitsland Bernhard Huser

Algemeen

bewerken

De Belgische Grand Prix trok ongeveer 100.000 toeschouwers. Ze kostte het leven aan de Australiër Ernie Ring, die voor het eerst op de fabrieks-AJS Porcupine reed.

500cc-klasse

bewerken

Hoewel het snelle stratencircuit van Spa-Francorchamps meer op het lijf van de Gilera 500 4C was geschreven, wist Ray Amm zijn Norton Manx toch naar de tweede plaats te rijden, voor WK-leider Reg Armstrong. Diens teamgenoot Alfredo Milani won de race, terwijl Geoff Duke uitviel. Fergus Anderson haalde de finish met de nieuwe Moto Guzzi Quattro Cilindri maar bleef met zijn zevende plaats puntloos. De race werd overschaduwd door het overlijden van Ernie Ring. Die was het seizoen begonnen met de door Robin Sherry ontwikkelde tweecilinder Matchless G45, maar was nu door AJS benaderd om met de AJS E95-fabrieksracer te starten. Hij kwam bij Burnenville ten val en was op slag dood.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Alfredo Milani Gilera 1:11"47'8 8
2   Ray Amm Norton +24'2 6
3   Reg Armstrong Gilera +25'2 4
4   Ken Kavanagh Norton +1"26'2 3
5   Rod Coleman AJS +1"34'2 2
6   Dickie Dale Gilera +1"34'2 1
7   Fergus Anderson Moto Guzzi +2"05'2
8   Jack Brett Norton +2"12'2
9   Léon Martin Gilera +2"54'2
10   Auguste Goffin Norton +3"14'2
11   Bill Doran AJS +4"15'2
12   Leo Simpson Matchless +1 ronde
13   Arthur Wheeler Norton +1 ronde
14   Ken Mudford Norton +1 ronde
15   Keith Campbell Norton +1 ronde
16   Charles Bruguière Norton +1 ronde
17   Keith Bryen Norton +1 ronde
18   Andrè Wuyts Norton +1 ronde

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Ernie Ring AJS Val (†)
  Gordon Laing Norton
  Tony McAlpine Norton
  Edouard Texidor Norton
  Francis Basso Norton
  Jacques Raffeld Norton
  Friedel Schön Horex
  Fritz Kläger Horex
  Geoff Duke Gilera
  Harry Pearce Matchless
  Humphrey Ranson Norton
  John Storr Norton
  Robin Sherry AJS
  Tommy Wood Norton
  Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
  Giuseppe Colnago Gilera
  Lo Simons Norton
  Peter Murphy Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Hermann Paul Müller MV Agusta Teambeleid[1]
  Cecil Sandford MV Agusta Teambeleid[1]
  Derek Farrant AJS
  Peter Davey Norton
  Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid[1]
  Libero Liberati Gilera Teambeleid
  Nello Pagani Gilera Teambeleid

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Reg Armstrong Gilera 14
  Ray Amm Norton
3   Geoff Duke Gilera 8
  Jack Brett Norton
  Alfredo Milani Gilera
6   Ken Kavanagh Norton 7
7   Rod Coleman AJS 5
8   Giuseppe Colnago Gilera 3
  Bill Doran AJS
10   Peter Davey Norton 1
  Dickie Dale Gilera

350cc-klasse

bewerken

Opnieuw werden Norton en AJS verslagen door de nieuwe Moto Guzzi Monocilindrica 350, die waarschijnlijk inmiddels was vergroot tot 345 cc. Fergus Anderson en Enrico Lorenzetti bleven Ray Amm ruim voor, terwijl ze onderling slechts met een seconde verschil finishten. Amm behield nog wel de leiding in het wereldkampioenschap, waarin de rol van de AJS 7R uitgespeeld leek.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Fergus Anderson Moto Guzzi 56"01'0 8
2   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +1'0 6
3   Ray Amm Norton +15'0 4
4   Jack Brett Norton +41'0 3
5   Ken Kavanagh Norton +43'0 2
6   Rod Coleman AJS +55'0 1
7   Ken Mudford AJS +59'4
Coureur Merk
  Ernie Ring AJS
  Tony McAlpine Norton
  Josef Albisser Norton
  August Hobl DKW
  Karl Hofman DKW
  Pierre Monneret AJS
  Bill Doran AJS
  Bob McIntyre AJS
  Derek Farrant AJS
  Harry Pearce Velocette
  Ken Harwood AJS
  Malcolm Templeton AJS
  Tommy Wood Norton
  Duilio Agostini Moto Guzzi
  Leo Simpson AJS
  Ray Laurent AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Ray Amm Norton 18
2   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 14
3   Ken Kavanagh Norton 12
  Fergus Anderson Moto Guzzi
5   Jack Brett Norton 9
6   Bill Doran AJS 3
7   Ernie Ring (†) AJS 2
8   Derek Farrant AJS 1
  Rod Coleman AJS

Zijspanklasse

bewerken

Eric Oliver had in Stanley Dibben een goede vervangend bakkenist voor de gestopte Lorenzo Dobelli gevonden. Hij had feitelijk ook een nieuwe motorfiets, de Norton Manx Silver Fish Kneeler. Deze laag gebouwde machine was door Rex McCandless feitelijk ontwikkeld voor de 500cc-klasse, maar bleek prima te functioneren naast het Watsonian-zijspan. Het was de opmaat voor de toekomst: binnen enkele jaren zouden alle zijspancoureurs geknield zitten, maar nu kreeg Oliver er de bijnaam "frog" (kikker) door. Hij had ook nog niet zo veel profijt van zijn gestroomlijnde zithouding, want hij won met slechts een seconde verschil van Cyril Smith/Les Nutt, die een "normale" Norton Manx gebruikten. Ludwig "Wiggerl" Kraus en Bernard Huser werden met de BMW RS 53-zijspancombinatie derde, maar hadden ruim een minuut achterstand.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Eric Oliver   Stanley Dibben Norton-Watsonian 46"29'0 8
2   Cyril Smith   Les Nutt Norton-Watsonian +1'0 6
3   Wiggerl Kraus   Bernhard Huser BMW +1"16'0 4
4   Marcel Masuy   Edouard Texidor Norton +1"17'0 3
5   Hans Haldemann   Josef Albisser Norton +1"20'0 2
6   Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW +3"03'0 1
Coureur Bakkenist Merk
  Julien Deronne   Bruno Leys Norton
  Fritz Hillebrand   Manfred Grunwald BMW
  Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge Norton
  Jean Murit   Francis Flahaut Norton
  Fron Purslow   Dave Key BSA
  Len Taylor   Peter Glover Norton
  Pip Harris   Ray Campbell Norton
  Trevor Bounds   Rob Kings Norton

Top zes tussenstand zijspanklasse

bewerken

Conform wedstrijduitslag

Stanley Dibben

bewerken

Stanley Dibben had voor Norton veel testwerk gedaan op het MIRA (Motor Industry Research Association) testcircuit bij Nuneaton. Toen de Silver Fish-zijspancombinatie getest moest worden werd hem gevraagd om als "ballast" in het zijspan van Eric Oliver te gaan liggen. Dat beviel zo goed dat testrijder Dibben de nieuwe bakkenist van Oliver werd.

Vorige race:
TT Assen 1953
FIM wereldkampioenschap wegrace
5e seizoen (1953)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1953

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1952
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1954