Grand Prix-wegrace van België 1957

sportseizoen van een motorfietssportcompetitie

De Grand Prix-wegrace van België 1957 was de vierde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1957. De races werden verreden op 7 juli 1957 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen alle klassen aan de start.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1957
Circuit de Spa-Francorchamps
Land Vlag van België België
Datum 7 juli 1957
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Keith Campbell
Eerste Vlag van Italië Libero Liberati
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
Derde Vlag van Australië Keith Bryen
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Libero Liberati
Eerste Vlag van Australië Keith Campbell
Tweede Vlag van Italië Libero Liberati
Derde Vlag van Australië Keith Bryen
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Duitsland Hilmar Cecco
Eerste Vlag van Duitsland Walter Schneider/Vlag van Duitsland Hans Strauß
Tweede Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Duitsland Hilmar Cecco
Derde Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand/Vlag van Duitsland Manfred Grunwald

Algemeen

bewerken

De trainingen werden overschaduwd door de dood van Roberto Colombo. Het ongeluk gebeurde bij de ingang van de S-bochten bij Stavelot. De training werd niet stilgezet en de ambulance die Roberto Colombo meenam moest tussen een aantal trainende zijspancombanaties door laveren. Roberto overleed echter nog onderweg naar het ziekenhuis. MV Agusta trok de Italiaanse rijders Umberto Masetti en Fortunato Libanori terug uit de races, maar de "buitenlanders" John Surtees, John Hartle en Luigi Taveri namen wel deel aan de wedstrijden. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de zijspanklasse beslist.

500cc-klasse

bewerken

In België nam Gilera-teamleider Roberto Persi een chauvinistische beslissing die slecht uit dreigde te pakken. De motor van Libero Liberati wilde niet starten en hij overlegde met de raceleiding om Liberati met de motor van Bob Brown te laten starten. Met die motor én het startnummer van Brown won Liberati, maar na protesten van MV Agusta en Norton werd hij alsnog gediskwalificeerd. Brown kon uiteraard niet rijden, maar Bob McIntyre ook niet omdat hij nog last had van een nekblessure na zijn val in Assen. Jack Brett (Norton) werd tot winnaar verklaard, maar die beslissing werd in januari 1958 door de FIM teruggedraaid. Slechts zes coureurs bereikten de finish. Keith Campbell reed de snelste ronde met de Moto Guzzi Otto Cilindri, maar viel uit.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Libero Liberati Gilera 1:08"36'6 8
2   Jack Brett Norton + 52'2 6
3   Keith Bryen Norton + 3"30'8 4
4   Derek Minter Norton + 1 ronde 3
5   Michael O'Rourke Norton + 1 ronde 2
6   Hans-Günther Jäger BMW + 1 ronde 1

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Umberto Masetti MV Agusta Teambeleid[1]

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Gerold Klinger BMW
  Keith Campbell Moto Guzzi
  Jules Nies Norton
  Pierre Nicholas Norton
  Raymond Bogaerdt Norton
  Walter Zeller BMW
  George Catlin Norton
  John Clark Norton
  John Hartle Norton
  John Surtees MV Agusta
  Alfredo Milani Gilera
  Giuseppe Colnago Moto Guzzi
  John Anderson Norton
  John Hempleman Norton
  Noel McCutcheon Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Bob Brown Gilera Geen machine[2]
  Ernst Hiller BMW
  Alan Trow Norton
  Bob McIntyre Gilera Blessure[3]
  Dickie Dale Moto Guzzi
  Geoff Duke Gilera Blessure[4]
  Geoff Tanner Norton
  Terry Shepherd MV Agusta

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Libero Liberati Gilera 22
2   Bob McIntyre Gilera 14
  John Surtees MV Agusta
4   Jack Brett Norton 9
5   Walter Zeller BMW 8
6   Dickie Dale Moto Guzzi 6
7   Keith Bryen Norton 5
8   Bob Brown Gilera 4
9   Ernst Hiller BMW 3
  Derek Minter Norton

350cc-klasse

bewerken

In de 500cc-race reed Keith Campbell de snelste ronde, terwijl Libero Liberati de race won. In de 350cc-race was dat precies omgekeerd: Campbell won en Liberati reed de snelste ronde. Daardoor behield Campbell de leiding in de WK-stand. Keith Bryen profiteerde van zijn overstap van Norton naar Moto Guzzi en werd derde in de race. John Surtees viel met de MV Agusta 350 4C uit. Zijn teamgenoot Umberto Masetti startte niet uit piëteit met de verongelukte Roberto Colombo.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Keith Campbell Moto Guzzi 50"34'5 8
2   Libero Liberati Gilera 6
3   Keith Bryen Moto Guzzi 4
4   Alano Montanari Moto Guzzi 3
5   Bob Brown Gilera 2
6   Giuseppe Colnago Moto Guzzi 1
7   John Anderson AJS
8   Jack Brett Norton
9   Noel McCutcheon Norton
10   Alfredo Milani Gilera
11   Arthur Wheeler Moto Guzzi
12   John Clark Moto Guzzi
13   Jules Nies Norton
14   John Hempleman Norton
15   Raymond Bogaerdt Norton
16   Derek Minter Norton

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Umberto Masetti MV Agusta Teambeleid[1]

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  John Surtees MV Agusta

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Bob McIntyre Gilera Blessure[3]
Coureur Merk
  Dick Thomson AJS
  Eric Hinton Norton
  Helmut Hallmeier NSU
  Dave Chadwick Velocette
  Fron Purslow Norton
  John Hartle Norton
  Adelmo Mandolini Moto Guzzi
  Peter Murphy AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Keith Campbell Moto Guzzi 22
2   Libero Liberati Gilera 18
3   Bob McIntyre Gilera 14
4   John Hartle Norton 7
5   Bob Brown Gilera 6
  Keith Bryen Norton /
Moto Guzzi
7   Alano Montanari MV Agusta 5
8   Helmut Hallmeier NSU 4
9   Umberto Masetti MV Agusta 3
  John Surtees MV Agusta
  Jack Brett Norton

250cc-klasse

bewerken

Net als Keith Bryen profiteerde John Hartle van zijn overstap naar een ander merk. Hartle verruilde zijn experimentele REG voor de nog experimentele MV Agusta 250 Bicilindrica en won er prompt de Belgische Grand Prix mee. Tarquinio Provini reed weliswaar de snelste ronde, maar hij viel in de laatste ronde uit. Sammy Miller werd tweede, maar zijn Mondial-teamgenoot Cecil Sandford had aan de derde plaats ruim voldoende om aan de leiding in het wereldkampioenschap te blijven.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   John Hartle MV Agusta 44"23'5 8
2   Sammy Miller Mondial 6
3   Cecil Sandford Mondial 4
4   Arthur Wheeler Moto Guzzi 3
5   František Bartoš ČZ 2
6   Günter Beer Adler 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Tarquinio Provini Mondial

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Fortunato Libanori MV Agusta Teambeleid[1]
  Roberto Colombo (†) MV Agusta Overleden

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Carlo Ubbiali MV Agusta Blessure[6]
Coureur Merk
  Bob Brown NSU
  Luigi Taveri MV Agusta
  František Šťastný Jawa
  Helmut Hallmeier NSU
  Dave Chadwick MV Agusta
  David Andrews NSU
  Sammy Hodgins Velocette
  Tommy Robb NSU
  Alano Montanari Moto Guzzi
  Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
  Remo Venturi MV Agusta

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Cecil Sandford Mondial 22
2   Sammy Miller Mondial 12
3   Roberto Colombo (†) MV Agusta 10
4   Luigi Taveri MV Agusta 8
  Carlo Ubbiali MV Agusta
  Tarquinio Provini Mondial
  John Hartle REG /
MV Agusta
8   František Bartoš ČZ 5
9   Arthur Wheeler Moto Guzzi 4
10   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 3
  Fortunato Libanori MV Agusta

125cc-klasse

bewerken

Tarquinio Provini won zijn derde 125cc-Grand Prix op rij en was - hoewel nog niet officieel - feitelijk al wereldkampioen. Luigi Taveri, die tweede werd en ook in de WK-stand tweede stond, kon hem niet meer inhalen, maar Carlo Ubbiali kon theoretisch nog op gelijke hoogte komen. Dat was mogelijk omdat Ubbiali al twee nulscores had die hij als "streepresultaat" kon gebruiken. Taveri kon nog op 32 punten komen, maar moest er daarna weer 6 wegstrepen. Ubbiali zat na zijn trainingsongeval in de TT van Assen echter geblesseerd thuis.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Tarquinio Provini Mondial 41"08'2 8
2   Luigi Taveri MV Agusta 6
3   Cecil Sandford Mondial 4
4   František Bartoš ČZ 3
5   Bill Webster MV Agusta 2
6   Bill Maddrick MV Agusta 1

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Fortunato Libanori MV Agusta Teambeleid[1]
  Roberto Colombo (†) MV Agusta Overleden

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Carlo Ubbiali MV Agusta Blessure[6]
Coureur Merk
  Ernst Degner MZ
  Horst Fügner MZ
  Dave Chadwick MV Agusta
  Sammy Miller Mondial
  Guido Sala Mondial
  Remo Venturi MV Agusta

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Tarquinio Provini Mondial 30
2   Luigi Taveri MV Agusta 16
3   Carlo Ubbiali MV Agusta 14
4   Roberto Colombo (†) MV Agusta 11
5   Cecil Sandford Mondial 9
6   Sammy Miller Mondial 4
7   Horst Fügner MZ 3
  František Bartoš ČZ
9   Fortunato Libanori MV Agusta 2
  Bill Webster MV Agusta

Zijspanklasse

bewerken

De zijspanrace werd gewonnen door de combinatie Walter Schneider/Hans Strauß en Florian Camathias werd met zijn nieuwe bakkenist Hilmar Cecco tweede. Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald werden slechts derde, maar dat was genoeg om wereldkampioen te worden. Schneider/Strauß konden qua punten nog wel op gelijke hoogte komen, maar niet meer in het aantal overwinningen.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Walter Schneider   Hans Strauß BMW 42"28'3 8
2   Florian Camathias   Hilmar Cecco BMW 6
3   Fritz Hillebrand   Manfred Grunwald BMW 4
4   Pip Harris   Ray Campbell Norton 3
5   Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge BMW 2
6   Marcel Beauvais   André Coudert Norton 1

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Josef Knebel (†)   Rolf Amfaldern BMW Knebel overleden
Coureur Bakkenist Merk
  Edgar Strub   Mick Woollett Norton
  Fritz Scheidegger   Horst Burkhardt BMW
  Loni Neußner   Dieter Hess BMW
  Werner Großmann   Alfred Schmidt Norton
  Charlie Freeman   John Chisnell Norton
  Cyril Smith   Stanley Dibben en
  Eric Bliss
Norton
  Jackie Beeton   Tony Partridge Norton
  Peter Woollett   George Loft Norton
  Albino Milani   Rossano Milani Gilera

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Fritz Hillebrand (wereldkampioen)   Manfred Grunwald (wereldkampioen) BMW 28
2   Walter Schneider   Hans Strauß BMW 20
3   Florian Camathias   Jules Galliker en   Hilmar Cecco BMW 13
4   Jackie Beeton   Charles Billingham en   Tony Partridge Norton 9
5   Loni Neußner   Dieter Hess BMW 6
6   Josef Knebel (†)   Rolf Amfaldern BMW 4
7   Edgar Strub   Mick Woollett Norton 3
  Pip Harris   Ray Campbell Norton
  Marcel Beauvais   André Coudert Norton
10   Charlie Freeman   John Chisnell Norton 2
  Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge BMW
Vorige race:
TT Assen 1957
FIM wereldkampioenschap wegrace
9e seizoen (1957)
Volgende race:
Ulster Grand Prix 1957

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1956
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1958